آن تا سال 1219 ه. ق، به طول كشيد و در بحث در غربى مسجد كه به طرف بازار باز مى‌شود، به آن اشاره شد.

علامه حرزالدين مى‌نويسد: «محمد فضل و برادرش على بن اسماعيل معروف به سلطان على در بغداد از كسانى‌اند كه شيعيان از گذشته تاكنون، از زيارت آنها خوددارى مى‌كنند».[1202]

شرح حال محمد بن اسماعيل بن امام صادق (ع)

تاريخ تولد و نيز چگونگى زندگانى وى، بر ما معلوم نيست. اما او، فرزند اسماعيل، بزرگ‌ترين اولاد امام صادق (ع) است. ازاين‌رو مورد توجه همگان بوده و در مدينه، زاده شده است. محمد، برادرزاده امام كاظم (ع) است كه نزد هارون‌الرشيد از آن امام، سعايت كرد و هارون را واداشت تا امام را دستگير و زندانى و سپس شهيد كند.[1203]

شيخ طوسى در رجالش، او را از اصحاب امام محمد باقر (ع)[1204] و امام صادق (ع)[1205] مى‌شمارد.

او از پدرش، اسماعيل و از او نيز، على بن جعفر (ع) روايت نقل نموده‌اند.[1206] برخى نوشته‌اند كه او با عبدالله از يك مادر و پدر بوده و مادرشان، فاطمه دختر حسين بن على بن الحسين السجاد (ع) است.[1207] با وجود آنكه وفاتش را در زمان هارون نوشته‌اند، اما مى‌گويند نامه‌اى از او كه به برخى از اهالى كرخ و برخى از شيعيان اصفهان فرستاده و آنان را به جانب خود دعوت نموده بود، به دست مامؤن عباسى رسيده است.[1208] او عاقبت به‌خير نشد و چنان‌كه خواهد آمد، به شيوه بدى مرد.[1209] گويند كتابى تأليف نموده‌

[1202] . مراقد المعارف، ج 2، صص 170 و 171؛ معجم المراقد و المزارات فى العراق، صص 315 و 316.

[1203] . قاموس الرجال، ج 9، ص 115.

[1204] . رجال الشيخ الطوسى، ص 146؛ نقد الرجال، ج 4، ص 142.

[1205] . همان، ص 276.

[1206] . شواهد التنزيل، حسكاني، ج 1، ص 46؛ موسوعة الامامه، ج 1، ص 52.

[1207] . قاموس الرجال، ج 9، ص 118.

[1208] . فرق الشيعه، نوبختى، صص 74 و 68؛ شرح نهج البلاغه، ج 16، ص 111.

[1209] . مستدركات علم رجال الحديث، ج 6، ص 46.