پيدا كرد و سرانجام در سال 1047 ه. ق، وفات يافت. او هفت پسر به نام‌هاى: على، كاظم، سليمان، سلطان، حمزه، عباس و احمد داشت.[1195]

اما على بن محمد دراج، پس از پدر، نقابت حائر شريف را بر عهده داشت و از او، يك فرزند، به نام عبدالمطلب، به يادگار ماند. كاظم بن محمد دراج، پس از فوت برادرش على، نقابت سادات حائر را برعهده داشت و سيدى جليل‌القدر، عظيم‌الشان و داراى مروت، سيادت، حسن خلق و سخاوت بود. وى در سال 1070 ه. ق، وفات يافت و از او، سه فرزند به نام‌هاى: ادريس، زيد و سلطان به يادگار ماند.[1196]

ادريس بن كاظم بن محمد دراج، پس از پدر، نقابت سادات را عهده‌دار شد. با مردم به نيكى و نرم‌خويى، رفتار مى‌كرد و برايشان خضوع و خشوع مى‌نمود. در سال 1079 ه. ق، پس از سعايت عمويش عباس نزد سلطان عثمانى، مصطفى پاشا، او را به بغداد احضار نمود و تكليف كرد كه در آنجا بماند. اما او براى ديدار شاه عباس دوم، به اصفهان شتافت و مورد احترام شاه قرار گرفت. من [ضامن بن شدقم‌]، او را در سال 1081 ه. ق، در اصفهان، به همراه فرزندش محمدعلى، ديدم.[1197]

138. مزار سيد حمدالله موسوى‌

اين زيارتگاه، نزديك ميدان طيران بغداد و پشت درمانگاه اعصاب و روان، واقع شده است. ساختمان بقعه در گذشته، اتاق گلى و كوچكى بود. اهالى در هفته، دوبار به زيارتش مى‌رفتند و نذر و دعا مى‌كردند. پس مدتى اين مكان توسعه يافت و به يكى از زيارتگاه‌هاى مهم در بغداد درآمد.

نزديك به پنجاه سال قبل، به علت توسعه خيابان و ساخت ادارات دولتى، تصميم‌

[1195] . تحفة الازهار، ج 3، ص 175.« كان سيداً جلياً نقياً بالحائر ذاصولة ودولة، فيصلًا، مهاماً، جباراً علي المتجبرين، ملفي للضعفاء والمساكين، توجه الي تخت السلطنة الصفويّه باصفهان فمات بها بشهر ... سنة، 1074 ه. ق».

[1196] . تحفة الازهار، ج 3، ص 175.« تولي النقابة بعد فيه علي، كان سيداً، جليلًا، كاملًا، عظيم الشان، ذامروة، وشمامة، وحسن خلق، ورئاسة، وكرم، وسخاوة، مواساة بالاهل والصداقة ورافة بالرعايا».

[1197] . همان.« تولي النقابة بعد والده، ولاطف الاهل و الرعايا بحسن اخلاقه وطيب افعاله، فأقبلوا عليه و خضعوا لديله».