نمود و قبر وى، در جعفريه بغداد، آشكار است».

سپس او از تاريخ ابن نجار نقل كرده است كه در جعفريه، روستايى از توابع خالص و نزديك بغداد، سنگ قبرى آشكار شد كه روى آن، نوشته شده بود: «بسم الله الرحمن الرحيم هذا ضريح الطاهر علي بن محمد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي‌طالب (ع)». روى آن نيز گنبدى از خشت، ساخته شد و پيرمردى از كاتبان، به نام على بن نعيم كه عهده‌دار نوشتن ديوان خالص بود، آن را تعمير و تزيين كرد و بر آن لوسترهايى از مس آويخت و اطرافش نيز رواق وسيعى ساخت؛ به‌طورى‌كه از زيارتگاه‌هاى مشهور شد.[1150]

سپس ابن‌طقطقى اضافه مى‌كند كه اكنون اين آرامگاه ناشناس، خراب و ويرانه است و گروهى از فقرا در آن سكونت دارند و احتمال دارد تا مدتى ديگر، اثرى از آن به‌جاى نماند.[1151] اما ديگران معتقدند كه قبر على بن امام محمد باقر (ع)، در حوالى كاشان واقع شده و معروف به «مشهد باركرس» و «مشهد اردهال» است و داراى گنبد و بارگاه باشكوهى است و بسيارى از علما نيز در شأن و جلالت و كرامات وى، مطالبى نوشته‌اند.[1152]

به هر حال، اگر بپذيريم كه قبر سلطان على بن امام محمد باقر (ع) در جعفريه و در موقعيت فعلى آن، يعنى جامع سلطان على بغداد، قرار دارد و گزارش ابن‌طقطقى را بپذيريم، در اين صورت، مشهد اردهال، مدفن يكى ديگر از سادات خواهد بود كه بايد در اين موضوع، تحقيق بيشتر كرد.

- على بن اسماعيل بن امام جعفر صادق (ع)

بزرگان فرقه اسماعيليه، چنين ادعا مى‌كنند كه اين مكان، مدفن على بن اسماعيل ابن امام جعفر صادق (ع)، برادر سيد محمد فضل بن اسماعيل است. ازاين‌رو، اين آرامگاه را بسيار بزرگ و محترم مى‌شمارند و به عنوان قبر فرزند امام منتظرشان، زيارت مى‌نمايند

[1150] . الاصيلى، ص 147.

[1151] . همان، ص 148؛ المشاهد المشرفة، ج 6، ص 95.

[1152] . رياض العلماء، ج 4، ص 216؛ منتهى الآمال، ج 2، ص 79.