مرور زمان، به علت كاربرد واژه دريا براى آن، به «بحر النجف» يا درياى نجف، شهرت يافته است.[1] در گذشته، حجم درياى نجف به اندازه‌اى بود كه در آن، حمل و نقل آبى انجام مى‌گرفت و گاهى امواج عظيم دريا، سبب غرق شدن كشتى‌ها مى‌شد. اما امروزه، از وسعت و حجم آب آن، كاسته شده و به‌صورت باتلاق كم‌عمقى درآمده است.[2]

به طور كلى نجف، آب و هواى گرمى دارد كه تقريباً در طول سال، درجه حرارت هوا در روز و شب، بالاى صفر است. تابستان‌ها در نجف، بسيار گرم و طولانى است و تقريباً نزديك به نصف سال را دربرمى‌گيرد. فصل زمستان، كوتاه‌مدت و همراه با بارش‌هاى جوى و داراى شب‌هاى سردى است. فصل‌هاى بهار و پاييز نيز در نجف، بسيار كوتاه و زودگذر است.[3]

(تصوير شماره 1 قديمى‌ترين تصوير از شهر نجف اشرف)

...

تاريخچه شهر نجف‌

زبان‌شناسان درباره وجه تسميه نجف، اختلاف نظر دارند. اما نظريه قريب به اجماع آن است كه نجف، زمين مرتفعى است كه هميشه آب سيل، اطراف آن جمع مى‌شود.[4] از ديگر نام‌هاى نجف در گذشته، مى‌توان به «ظَهر الكوفة»، «غَرى»، «الذكوات البيض» و «مشهد»، اشاره كرد.

در حال حاضر، نام نجف به علت وجود بارگاه حضرت اميرمؤمنان (ع) كه پس از حضرت محمد (ص) اشرف مخلوقات به شمار مى‌آيد، به صفت «اشرف» مزين شده است و در متون دوره اخير و معاصر، همواره با نام نجف اشرف ياد مى‌شود.

در متون تاريخى كهن، اشاره چندانى به نام نجف نشده است. در برخى از متون جغرافيايى اسلامى، نام نجف همراه با نام «حيره» (از شهرهاى باستانى عراق كه هم‌اكنون‌

[1] . نجف كانون تشيع، جمعى از نويسندگان، ص 22.

[2] . المفصَل فى تاريخ النجف الاشرف، ج 1، ص 139.

[3] . همان، صص 22 و 23.

[4] . المفصَل فى تاريخ النجف الاشرف، ج 1، ص 112؛ الموسوعة التاريخية الجغرافية، مسعود الخوند، ج 12، ص 226.