جنوبى صحن). سقف اين ايوان‌ها، داراى مقرنس‌كارى‌ها و كاشى‌كارى‌ها و تزيينات زيباست كه در كتيبه‌هاى موجود در آنها، تاريخ 1304 ه. ق، به چشم مى‌خورد.

گفتنى است در گذشته، صحن كوچكى به شكل مربع، كنار «باب القبله» (از ورودى‌هاى آستان)، وجود داشت كه در شرق آن، يك حجره و يك سقاخانه قرار داشت. هنگام احداث خيابانى كه آستان حضرت عباس (ع) را در برگرفته است، نيمى از اين صحن، خراب شد و باقى‌مانده آن نيز بعدها در گنجينه آستان، ادغام شد. اين محل، زمانى مسجد و رواق بود و بعدها در سال 1383 ه. ق، (1963 م)، كتابخانه آستان حضرت عباس (ع) نام گرفت.[599]

...

...

ب) ورودى‌هاى صحن‌

در قديم، صحن آستان حضرت عباس (ع)، داراى شش ورودى بوده كه هريك از آنها، به يكى از محله‌هاى قديمى شهر، باز مى‌شده است. اين ورودى‌ها، با توجه به موقعيت قرار گرفتن آنها، نام‌هاى مشخصى داشته است كه عبارت‌اند از: «باب القبله»، «باب القبلة الصغير»، «باب البركه»، «باب السدره»، «باب صاحب الزمان» و «باب السوق».[600]

صحن در حال حاضر، داراى نُه ورودى جديد است كه در سال 1394 ه. ق، ساخته شده و عبارت‌اند از:[601]

1. باب القبله: اين در به طول چهار متر و عرض 5/ 3 متر، در جنوب صحن، واقع است.

2. باب الامام الحسن (ع): در غرب صحن و در مسير زائران به سمت حرم امام حسين (ع) قرار دارد و طول و عرض آن، 4* 3 متر است.

3. باب الامام الحسين (ع): كنار باب امام حسن (ع) و هم‌اندازه آن است.

4. باب صاحب‌الزمان (عج): در ضلع غربى صحن، واقع شده و طول و عرض آن، 4* 5/ 3 متر است.

[599] . كربلا و حرم‌هاى مطهر، ص 303.

[600] . كربلا و حرم‌هاى مطهر، ص 305.

[601] . همان، ص 309.