همانا من حبيب و پدرم، مظهّر است. سواره صحنه پيكار درحالى‌كه آتش جنگ، شعله‌ور مى‌شود.

شما هم سلاحتان بهتر و هم تعدادتان بيشتر است و ما هم از شما، باوفاتر و هم از شما، شكيباتريم.

بين حبيب و سپاه دشمن، مبارزه سختى درگرفت و حبيب جمعى از ايشان را كشت. سرانجام بديل بن صريم عَقَفانى، با حمله‌اى او را مجروح ساخت و شخص ديگرى از بنى‌تميم، نيزه بر او زد كه به زمين افتاد. خواست برخيزد كه در نهايت، حصين بن تميم، سر از بدن حبيب جدا كرد و او به ديگر شهيدان پيوست. سرانجام قاتل حبيب در كوفه، به دست قاسم، پسر وى به قتل رسيد. با شهادت حبيب، چهره امام درهم شكسته شد. سپس او را ستود و در حقش دعا كرد و فرمود: «خود و ياران حامى خود را به حساب خدا مى‌گذارم».[485]

نام حبيب بن مظاهر، در دو زيارت رجبيه و ناحيه مقدسه آمده است‌[486] و قبر وى اندكى با فاصله از محل دفن شهداى كربلا، در سمت غربى رواق جنوبى حرم امام حسين (ع) قرار دارد و داراى ضريح مستقل است.

74. قبر ابراهيم مجاب‌

آرامگاه اين سيد جليل‌القدر، در قسمت شمال غربى، در رواقى به نام خود وى، در آستان مقدس امام حسين (ع) واقع شده است. از اين رواق، دو در به صحن مطهر گشوده مى‌شود كه يكى، باب حبيب بن مظاهر است و در گذشته داراى كفشدارى بوده متعلق به آل‌شريح و ديگرى، «باب سيد ابراهيم مجاب» است كه كفشدارى آن، به سيد جعفر

[485] . ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 440.

[486] . معجم رجال الحديث، ج 5، ص 203.