داخل خانه، اتاق‌ها و جايگاه‌هايى منسوب به امام على (ع) و فرزندان ايشان، وجود دارد؛ از جمله در سمت راستِ كسى كه به خانه وارد مى‌شود، اتاق امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) و سمت چپ آن، اتاق محلِ غسل دادن اميرمؤمنان (ع) و نزديك محراب، جايگاه محلِ نشستن امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) قرار دارد. اتاق‌هاى ديگرى نيز منسوب به حضرت زينب، ام‌كلثوم و ام‌البنين وجود دارد. در اتاق انتهاى منزل نيز چاه آبى وجود دارد كه گفته مى‌شود به دست امام على (ع) حفر شده است و زائران براى تبرك، از آب آن مى‌نوشند.

...

...

58. مرقد ميثم تمار

ميثم بن يحيى اسدى كوفى، كنيه‌اش ابوسالم و از اصحاب امام على (ع)، امام حسن (ع) و امام حسين (ع) بود. از دوره كودكى و نوجوانى او، اطلاعى در دست نيست. مى‌گويند او غلام زنى از طايفه بنى‌اسد بود كه امام (ع) او را از وى خريدارى و سپس آزاد نمود. آن‌گاه حضرت به او فرمود: «اسمت چيست؟» گفت: «سالم». امام فرمود: «پيامبر (ص) به من خبر داد كه پدرت، در عجم، نام ميثم را بر تو نهاده است». ميثم گفت: «خدا، رسول خدا (ص) و اميرمؤمنان (ع) راست گفتند. اسم من، ميثم است». آن‌گاه امام فرمود: «اسمت را حفظ كن و كنيه خود را ابوسالم قرار ده». ميثم نيز چنان كرد.[252] او از آنجايى كه به شغل خرمافروشى مشغول بود، به لقب «تَمّار» (خرمافروش)، شناخته مى‌شد.

ميثم از ياران خاص و نزديك اميرمؤمنان (ع) و همچنين از اصحاب امام حسين (ع)، به شمار مى‌آيد.[253] او در كوفه از همراهان و ملازمان اميرمؤمنان (ع) در اوقات خلوت آن حضرت بود. على، فرزند ميثم تمار، از پدر خود نقل كرده است كه شبى همراه امام على (ع) از كوفه بيرون رفته و شاهد نماز و عبادت و مناجات آن حضرت در مسجد

[252] . الارشاد، ج 1، ص 323.

[253] . الاختصاص، شيخ مفيد، صص 3، 7 و 8.