اساتيد

1- مرحوم آيت اللَّه حاج ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى (م 1304 ق)

امام خمينى به همراه نزديك به ده نفر ديگر به درس خصوصى مرحوم ملكى حاضر مى‌شدند؛ كه البته با توجه به ورود حضرت امام در سال 1301 ق. به قم و ارتحال اين عالم بزرگوار در سال 1304 ق. مدت اين استفاده بيشتر از سه سال نبوده و محتواى اين دروس به احتمال قريب به يقين سير و سلوك و عرفان عملى بوده است.

2- مرحوم آيت اللَّه حاج ميرزا على اكبر حكمى يزدى (م 1305 ق)

ايشان كه از اساتيد بزرگ و فرهيخته در علوم معقول بوده‌اند چند سالى در حوزه علميه قم به تدريس حكمت و رياضيات اشتغال داشتند و حضرت امام و بزرگانى همچون آيت اللَّه حاج سيد محمد تقى خوانسارى و آيت اللَّه حاج سيد احمد خوانسارى به درس ايشان حاضر مى‌شدند و بيشتر در حساب و هيئت از محضر ايشان استفاده نموده‌اند.

3- مرحوم آيت اللَّه حاج سيد ابو الحسن رفيعى قزوينى (1310- 1395 ق)

مرحوم امام قدس سره مدت چهار سال شرح منظومه سبزوارى را در محضر آيت اللَّه رفيعى آموخته و با توجه به بيان شيوا و متقن ايشان و عمق فكرى حضرت امام به گونه‌اى مطالب اين كتاب را فرا گرفتند كه در حكمت متعاليه از استاد بى‌نياز شده و بيش از چند روزى در درس اسفار مرحوم رفيعى شركت نكردند و به مطالعه اسفار و مباحثه آن با مرحوم آيت اللَّه حاج ميرزا خليل كمره‌اى بسنده نموده و از اساتيد به نام در حكمت متعاليه گرديدند.

4- مرحوم آيت اللَّه حاج شيخ محمد على شاه‌آبادى (1292- 1369 ق)

امام راحل در سالهاى 1307- 1314 ش. شرح فصوص الحكم، مصباح الانس و بخشهايى‌

[1] رجوع كنيد به مصاحبه آيت اللَّه سيد مصطفى صفايى با مجله حوزه، شماره 32؛ آيينه دانشوران، ص 185- 186؛ زندگى امام به روايت امام در مجله حضور، شماره 1، ص 9؛ شرح مقدمه قيصرى بر فصوص الحكم، ص 33- 34.