اميرالمؤمنين عليه السلام مىفرمايد كه رسول اللَّه صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: «خدايا، جانشينان مرا رحمت كن». و اين سخن را سه بار تكرار فرمود. پرسيده شد كه اى پيغمبر خدا، جانشينانت چه كسانى هستند. فرمود: «كسانى كه بعد از من مىآيند، حديث و سنت مرا نقل مىكنند، و آن را پس از من به مردم مىآموزند».
شيخ صدوق [2] عليه الرحمه، اين روايت را در كتابهاى معانى
[1]. «صاحب وسائل الشيعة اين حديث را در «كتاب القضاء»، «أبواب صفات القاضى»، باب 8، حديث 50، و نيز باب 11، حديث 7 به طور ارسال آورده است، و از معانيالأخبار و مجالس به دو سند كه در بعض رجال باهم مشتركند نقل مىكند، و در عيون به سه سند مختلف كه در تمام رجال غير يكديگرند و در سه مكان دور از هم به سر مىبردهاند (مرو و نيشابور و بلخ) نقل شده است». [مؤلّف قدس سره]
[2]. محمد بن على بن حسين بن موسى بن بابويه قمى، مكنّى به «ابوجعفر»، معروف به «صدوق» و «ابنبابويه» (381 ه. ق) از بزرگان علماى اماميه و مشايخ حديث و فقهاى شيعه. ولادت وى در غيبت صغرا و به دعاى امام زمان (عج) واقع شد. وى از پدر خود، على بن بابويه و محمد بن حسن بن وليد و جعفر بن محمد قولويه، روايت كرده است. شيخ مفيد، ابن شاذان، غضائرى، و شيخ ابوجعفر دوريستى از او روايت كردهاند. تأليفاتش را حدود سيصد عدد نوشتهاند، معروفترين آنها عبارت است از: من لا يحضره الفقيه، الخصال، التوحيد، عيون أخبار الرضا، الأمالي، معاني الأخبار، علل الشرائع، كمال الدين.
نام کتاب : موسوعة الإمام الخميني 21 (ولايت فقيه( حكومت اسلامى)) نویسنده : الخميني، السيد روح الله جلد : 1 صفحه : 59