هر گاه مسلمانان به اين حكم عمل كرده و با تشكيل حكومت اسلامى به تداركات وسيع پرداخته، به حال آماده باش كامل جنگى مى‌بودند، مشتى يهودى جرأت نمى‌كردند سرزمينهاى ما را اشغال كرده مسجد اقصاى ما را خراب كنند و آتش بزنند، و مردم نتوانند به اقدام فورى برخيزند. تمام اينها نتيجه اين است كه مسلمانان به اجراى حكم خدا برنخاسته و تشكيل حكومت صالح و لايق نداده‌اند. اگر حكومت كنندگان كشورهاى اسلامى نماينده مردمِ با ايمان و مجرى احكام اسلام مى‌بودند، اختلافات جزئى را كنار مى‌گذاشتند، دست از خرابكارى و تفرقه اندازى برمى‌داشتند، و متحد مى‌شدند و يد واحده‌ [1] مى‌بودند، در آن صورت مشتى يهودى بدبخت، كه عمال آمريكا و انگليس و اجانب‌اند، نمى‌توانستند اين كارها را بكنند، هر چند آمريكا و انگليس پشتيبان آنها باشند. اين از بى‌عرضگى كسانى است كه بر مردم مسلمان حكومت مى‌كنند.

آيه «وَ اعِدّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ ..» دستور مى‌دهد كه تا حد امكان نيرومند و آماده باشيد تا دشمنان نتوانند به شما ظلم و تجاوز كنند. ما متحد و نيرومند و آماده نبوديم كه دستخوش تجاوزات بيگانه شده و مى‌شويم و ظلم مى‌بينيم.

3 احكام احقاق حقوق و احكام جزايى‌

بسيارى از احكام، از قبيل ديات كه بايد گرفته و به صاحبانش داده شود، يا حدود و قصاصى كه بايد با نظر حاكم اسلامى اجرا شود، بدون برقرارى يك تشكيلات حكومتى تحقق نمى‌يابد. همه اين قوانين مربوط به سازمان دولت است؛ و جز قدرت حكومتى از عهده انجام اين امور مهم بر نمى‌آيد.

لزوم انقلاب سياسى‌

پس از رحلت رسول اكرم (ص)، معاندين و بنى اميه‌ [2]، لعنهم اللَّه، نگذاشتند حكومت اسلام با ولايت على بن ابى طالب (ع) مستقر شود. نگذاشتند حكومتى كه مرضىّ خداى‌

[1] تعبيرى است برگرفته از فرمايشات پيامبر اسلام (ص) از جمله: وَ إِنَّ المسلمين يدٌ واحِدَةٌ عَلى مَن سِواهُم. بحار الأنوار: ج 28، ص 104، «كتاب الفتن و المحن»، «باب 3»، حديث 3. نيز ج 37. ص 114.

[2] فرزندان أمية بن عبد شمس بن عبد مناف، از قبيله قريش. معاويه اولين خليفه از اين خاندان بود كه در سال 41 ه. ق. به حكومت رسيد. اين سلسله در سال 132 ه. ق. با قتل مروان دوم منقرض شد.