نفهميده باور كرده و گمراه شده‌اند. ندانسته‌اند كه اينها نقشه است تا استقلال ما را از بين ببرند و همه جهات كشورهاى اسلامى را از دست ما بگيرند و ندانسته به بنگاههاى تبليغات استعمارى و به سياست آنها و به تحقق هدفهاى آنها كمك كرده‌اند. مؤسسات تبليغاتى استعمارى وسوسه كرده‌اند كه. دين از سياست جداست. روحانيت نبايد در هيچ امر اجتماعى دخالت كند. فقها وظيفه ندارند بر سرنوشت خود و ملت اسلام نظارت كنند. متاسفانه عده‌اى باور كرده و تحت تاثير قرار گرفته‌اند و نتيجه اين شده كه مى‌بينيم اين همان آرزويى است كه استعمارگران داشته‌اند و دارند و خواهند داشت.

شما به حوزه‌هاى علميه نگاه كنيد. آثار همين تبليغات و تلقينات استعمارى را مشاهده خواهيد كرد. افراد مهمل و بى‌كاره و تنبل و بى همتى را مى‌بينيد كه فقط مسأله مى‌گويند و دعا مى‌كنند و كارى جز اين از آنها ساخته نيست. ضمنا به افكارى و رويه‌هايى برخورد مى‌كنيد كه از آثار همين تبليغات و تلقينات است. مثلا اين كه حرف زدن منافى شأن آخوند است. آخوند و مجتهد بايد حرف بلد نباشد و اگر بلد است حرف نزند! فقط. لا إلهَ إلّا اللَّهُ. بگويد! و گاهى يك كلمه بگويد! در حالى كه اين، غلط است، و بر خلاف سنت رسول اللَّه است. خدا از سخن گويى و بيان و قلم و نگارش تجليل كرده و در سوره. الرحمن. مى‌فرمايد:. عَلَّمَهُ الْبَيانَ‌. [1] و اين را كه بيان كردن آموخته نعمتى بزرگ و اكرامى مى‌شمارد. بيان براى نشر احكام خدا و تعاليم و عقايد اسلام است با بيان و نطق است كه مى‌توانيم دين را به مردم بياموزيم و مصداق. يعلمونها الناس. شويم. رسول اكرم (ص) و حضرت امير (ع) نطقها و خطبه‌ها ايراد مى‌كرده و مرد سخن بوده‌اند.

اصلاح مقدس‌نماها

اين گونه افكار ابلهانه كه در ذهن بعضى وجود دارد به استعمارگران و دولتهاى جابر كمك مى‌كند كه وضع كشورهاى اسلامى را به همين صورت نگه دارند و از نهضت‌

[1] به او سخن گفتن آموخت." (الرحمن/ 4).