فصل هفتم: تقصير

و در آن چند مسأله است:

مسأله 1- واجب است بعد از آنكه سعى كرد، تقصير كند؛ يعنى قدرى از ناخنها يا قدرى از موى سر يا شارب يا ريش را بزند، و بهتر آن است كه اكتفا به زدن ناخن نكند و از موى قدرى بزند، بلكه موافق احتياط است، و تراشيدن سر در تقصير كفايت نمى‌كند بلكه حرام است.

مسأله 2- اين عمل نيز از عبادات است و بايد با نيت پاك و خالى از قصد غير اطاعت خدا بياورد، و اگر ريا كند موجب باطل شدن عمره‌اش مى‌شود، مگر آنكه جبران كند.

مسأله 3- اگر تقصير را فراموش كند تا وقتى كه احرام حج را ببندد، عمره‌اش صحيح است و مستحب است فديه يك گوسفند، و احتياط آن است كه فديه بدهد.

مسأله 4- اگر عمداً تقصير را ترك كند تا احرام بستن به حج، عمره او باطل مى‌شود بنا بر اقوى، و ظاهراً حج او حج افراد شود، و احتياط واجب آن است كه پس از اتمام كردن حج افراد عمره مفرده به جا آورد و در سال بعد حج را اعاده كند.