مسأله- هر گاه وصيت نمايد ميت به مقدار معلومى‌

مثل آن كه بگويد: صد تومان مخارج تعزيه‌دارى من بنماييد يا به مقدار مشاعى مثل نصف يا ثلث يا ربع مال مرا خرج خودم بكنيد در اين دو فرض وصيت فى الجمله مزاحم با حبوه خواهد بود پس اگر آن مقدار به اندازه ثلث يا كمتر از ثلث تركه است بايد به وصيت عمل بشود و از حبوه پسر بزرگ به همان اندازه كسر داده مى‌شود اگر ثلث است ثلث و اگر ربع است ربع و هكذا. و اگر آن مقدار زياده بر ثلث تركه است مثل آن كه وصيت به صد تومان كرده و تمام دارايى ميت دويست تومان است يا آن كه وصيت به نصف تركه خود كرده باشد پس به اندازه ثلث از حبوه و غير حبوه به وصيت عمل مى‌شود و در ما زاد نسبت به حبوه از پسر بزرگ بايد اجازه گرفت و نسبت به غير حبوه از همه ورثه.

ششم‌

از آن مصارف بعد از اخراج مصارف سابقه ارث است‌

چنانچه مفصلا ذكر خواهد شد إن شاء اللَّه تعالى.