كتاب هبه‌

هبه عبارت از ملك نمودن عين است مجاناً و مى‌شود از آن به بخشش تفسير كرد.

مسأله 1 هبه عقد و محتاج به ايجاب و قبول است و با هر لفظ و لغتى واقع مى‌شود و به معاطات و دادن چيزى و گرفتن به عنوان بخشش واقع مى‌شود.

مسأله 2 معتبر است در بخشش كننده و كسى كه قبول بخشش مى‌كند كه بالغ و عاقل باشد و قصد داشته باشد، و از روى اختيار عقد كند، و شرط است در هبه كننده كه ممنوع از تصرف نباشد به واسطه سفاهت و افلاس و بايد مالك باشد، پس صحيح نيست بخشش مال ديگرى مگر با اذن و اجازه او، و شرط است در كسى كه به او بخشش مى‌شود آن كه بتواند مالك آن چيز شود، پس هبه قرآن به كافر صحيح نيست.

مسأله 3 در مال هبه شده شرط است كه عين باشد مثل ملك، خانه، اسب، كتاب. و صحيح نيست هبه منفعت، مثل منفعت خانه و حيوان. و امّا دين پس هبه آن به كسى كه بدهكار است بى‌اشكال است و در هبه دين معتبر است ايجاب و قبول بنا بر اقوى، و اگر هبه كند به غير بدهكار، بنا بر اقوى صحيح است و قبض آن به قبض مصداقش مى‌باشد.

مسأله 4 شرط است در صحيح بودن هبه، آن كه قبض كند مال را شخصى كه به او هبه شده است و لازم نيست قبض در مجلس عقد باشد، و احتياط