احكام خريد و فروش‌

مسأله 1 در خريد و فروش معتبر است ايجاب و قبول، لكن لازم نيست به صيغه عربى باشد مثلًا اگر فروشنده به فارسى بگويد اين مال را در عوض اين پول فروختم، و مشترى بگويد قبول كردم، معامله صحيح است، ولى خريدار و فروشنده بايد قصد انشاء داشته باشند، يعنى به گفتن ايجاب و قبول مقصودشان خريد و فروش باشد.

مسأله 2 جايز است مقدم داشتن قبول بر ايجاب، لكن اگر خريدار به فروشنده بگويد بفروش فلان چيز را به فلان مبلغ و فروشنده بگويد فروختم، بايد اعاده كند مشترى قبول را، بنا بر احتياط واجب.

مسأله 3 خريد و فروش به عنوان معاطات صحيح است بنا بر اقوى، و فرقى نيست ميان معاملات پر قيمت و كم قيمت، پس اگر در موقع معامله صيغه نخوانند، ولى فروشنده در مقابل مالى كه از خريدار مى‌گيرد مال خود را ملك او كند و او بگيرد معامله صحيح است و هر دو مالك مى‌شوند.

مسأله 4 معتبر است در معاطات شرايطى كه در بيع به صيغه معتبر است، پس با فقدان شروط ثمن و مثمن و خريدار و فروشنده معامله باطل است، كما اين كه اقوى ثبوت جميع خيارات است در آن. و كما اين كه معامله با صيغه لازم است معاطات هم لازم است بنا بر اقوى، لكن سزاوار نيست ترك احتياط در الزام نكردن طرف معامله بر برگرداندن جنس و گرفتن پول و به عكس، و اگر طرف فسخ كرد او فسخ كند.

در بيان شرايط خريدار و فروشنده‌

مسأله 1 شرط است در خريدار و فروشنده چند امر: اول: آن كه بالغ باشد، پس خريد و فروش نابالغ باطل است، هر چند مميز و به اذن ولى باشد؛ در چيزهاى گرانبها بنا بر اقوى، و در چيزهاى كم قيمت بنا بر احوط، اگر چه صحت‌