مسأله 5 وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ مثل قنات و غير آن؛ اگر چه انسان نداند كه صاحب آنها راضى است اشكال ندارد، هر چند بداند بعضى از صاحبان آن صغير و يا ديوانه‌اند، ولى اگر صاحبان آنها و يا يك نفر از آنها از وضو گرفتن جلوگيرى نمايند بايد از آنها وضو نگيرد، بنا بر احتياط واجب.

مسأله 6 وضو گرفتن از حوض مدرسه‌اى كه انسان نمى‌داند آن حوض را براى همه مردم وقف كرده‌اند يا براى محصلين همان مدرسه، در صورتى كه معمولًا مردم از آن حوض وضو مى‌گيرند اشكال ندارد.

مسأله 7 كسى كه نمى‌خواهد در مسجدى نماز بخواند، اگر نداند حوض آن را براى همه مردم وقف كرده‌اند يا براى كسانى كه در آنجا نماز مى‌خوانند، نمى‌تواند از حوض آن وضو بگيرد، ولى اگر معمولًا كسانى كه نمى‌خواهند در آنجا نماز بخوانند از حوض آن وضو مى‌گيرند مى‌تواند از حوض آن وضو بگيرد.

شرط چهارم: آن كه اعضاء وضو و مسح موقع شستن و مسح كردن پاك باشد.

مسأله 8 اگر يكى از اعضاء وضو نجس باشد و بعد از وضو شك كند كه پيش از وضو آنجا را آب كشيده يا نه، چنانچه بداند موقع وضو ملتفت پاك بودن و نجس بودن آن نبوده وضو باطل است، و اگر نداند كه ملتفت بوده يا نه، وضو صحيح است و در هر صورت جايى را كه نجس بوده براى اعمال ديگر بايد آب بكشد.

شرط پنجم: آن كه در اعضاء وضو مانعى از رسيدن آب نباشد.

مسأله 9 اگر انسان شك كند كه به اعضاى وضو چيزى چسبيده يا نه، چنانچه احتمال او در نظر مردم به جا باشد و يا به بودن آن قبل از وضو يقين داشته ولى نمى‌داند الآن برطرف شده يا نه، بايد وارسى كند كه اگر چيزى به اعضاى وضوى او چسبيده برطرف كند.