شرايط جماعت‌

و آن چند امر است:

اول: آن كه ميان مأموم و امام يا بعض مأمومين با بعض ديگر حائلى نباشد كه مانع از مشاهده او شود، لكن اگر مأموم زن باشد باكى نيست به وجود حائل ميان او و امام يا بعض مأمومين مرد، امّا وجود حائل در صفوف زنها، بعضى با بعضى محل اشكال است.

دوم: آن كه جاى ايستادن امام بايد از جاى مأموم بلندتر نباشد، ولى اگر مكان امام مقدار كمى كه عرف آن را بلندى حساب نمى‌كند بلندتر باشد، اشكال ندارد. و نيز اگر زمين سراشيب باشد و امام در طرفى كه بلندتر است بايستد، در صورتى كه سراشيبى آن زياد نباشد و طورى باشد كه به آن زمين مسطح بگويند، مانعى ندارد.

مسأله 1 اگر جاى مأموم بلندتر از جاى امام باشد اشكال ندارد، ولى اگر به قدرى بلند باشد كه نگويند اجتماع كرده‌اند با جماعت، صحيح نيست.

سوم: آن كه فاصله مأموم از امام يا از صف اول زياد نباشد، بلكه احوط آن است كه فاصله محل سجده مأموم و جاى ايستادن امام يا بين محل سجده صف دوم با جاى ايستادن صف اول بيشتر از يك گام متعارف نباشد، و احوط از آن، آن است كه متصل به يكديگر باشند.

چهارم: آن كه مأموم نبايد جلوتر از امام بايستد و احوط آن است كه قدرى متأخرتر از امام بايستد و لو كم باشد، و ضرر نمى‌زند تقدم مأموم در ركوع و سجود به جهت بلندى قد او، بعد از آن كه در محل ايستادن از امام متأخر باشد، اگر چه احوط مراعات احتياط است در جميع صور، مخصوصاً مقدم نشدن زانوى او از سر زانوى امام در حال نشستن.

مسأله 2 تاريكى هوا و شدت غبار، به نحوى كه مانع از مشاهده باشد در