بعد از آن انجام دهد نشده، بايد آن چه را كه در انجام آن شك كرده به جا آورد و اگر مشغول كارى كه بايد بعد از آن انجام دهد شده، به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 2 اگر در بين خواندن آيه‌اى شك كند كه آيه پيش را خوانده يا نه يا وقتى كه آخر آيه را مى‌خواند شك كند كه اول آن را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 3 اگر بعد از ركوع يا سجود شك كند كه ذكر واجب آن را خوانده يا نه، به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 4 اگر در حال برخواستن شك كند كه سجده را به جا آورده يا نه، بايد برگردد و به جا آورد.

مسأله 5 كسى كه نشسته يا خوابيده نماز مى‌خواند، اگر موقعى كه حمد يا تسبيحات مى‌خواند شك كند كه سجده يا تشهد را به جا آورده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند و اگر پيش از آن كه مشغول حمد يا تسبيحات شود شك كند كه سجده يا تشهد را به جا آورده، بايد به جا آورد.

مسأله 6 اگر شك كند در حال برخواستن كه تشهد را به جا آورده يا نه به شك خود اعتنا نكند و همين طور اگر شك كند در حالى كه دارد به ركوع مى‌رود كه قرائت كرده يا نه، يا تسبيحات اربعه را گفته يا نه.

مسأله 7 اگر شك كند كه سلام نماز را گفته يا نه، چنانچه مشغول تعقيب نماز يا مشغول نماز ديگرى شده يا به واسطه انجام كارى كه نماز را باطل مى‌كند از حال نمازگزار بيرون رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند. و اگر پيش از اينها شك كند بايد سلام را بگويد، و اگر بعد از گفتن سلام شك كند كه صحيح گفته يا نه، اعتنا به شك خود نكند.

دوم: شك بعد از سلام مسأله 1 اگر بعد از سلام نماز شك كند كه نمازش صحيح بوده يا نه، مثلًا شك كند كه ركوع كرده يا نه، يا بعد از سلام نماز چهار ركعتى شك كند كه چهار