مسأله 2516- اگر مرد بخواهد زن خود را كه به واسطه مرضى حيض نمى‌بيند طلاق دهد، بايد از وقتى كه با او نزديكى كرده تا سه ماه از جماع با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد.

مسأله 2517- طلاق بايد به صيغه عربى صحيح خوانده شود و دو مرد عادل آن را بشنوند و اگر خود شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلًا فاطمه باشد بايد بگويد:

«زَوْجَتِي فاطِمَةُ طالِقٌ»

(يعنى زن من فاطمه رها است) و اگر ديگرى را وكيل كند آن وكيل بايد بگويد:

«زَوْجَةُ مُوكِّلِي فاطِمَةُ طالِقٌ».

مسأله 2518- زنى كه صيغه شده، مثلًا يك ماهه يا يك ساله او را عقد كرده‌اند طلاق ندارد، و رها شدن او به اين است كه مدتش تمام شود، يا مرد مدت را به او ببخشد به اين ترتيب كه بگويد: مدت را به تو بخشيدم و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حيض لازم نيست.

عدّه طلاق‌

مسأله 2519- زنى كه نُه سالش تمام نشده و زن يائسه عدّه ندارد؛ يعنى اگرچه شوهرش با او نزديكى كرده باشد، بعد از طلاق مى‌تواند فوراً شوهر كند.

مسأله 2520- زنى كه نُه سالش تمام شده و يائسه نيست اگر شوهرش با او نزديكى كند و طلاقش دهد، بعد از طلاق بايد عدّه نگهدارد؛ يعنى بعد از آن كه در پاكى طلاقش داد به قدرى صبر كند كه دو بار حيض ببيند و پاك شود، و همين كه حيض سوم را ديد عدّه او تمام مى‌شود و مى‌تواند شوهر كند. ولى اگر پيش از نزديكى كردن با او طلاقش بدهد عدّه ندارد؛ يعنى مى‌تواند بعد از طلاق فوراً شوهر كند.

مسأله 2521- زنى كه حيض نمى‌بيند اگر در سن زن‌هايى باشد كه حيض مى‌بينند، چنانچه شوهرش او را طلاق دهد، بايد بعد از طلاق تا سه ماه عدّه نگهدارد [1].

[1] اگر شوهرش با او نزديكى كرده باشد.