احكام قرض‌

قرض دادن از كارهاى مستحبى است كه در آيات قرآن و اخبار راجع به آن زياد سفارش شده است، از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم روايت شده كه هر كس به برادر مسلمان خود قرض بدهد مال او زياد مى‌شود و ملائكه بر او رحمت مى‌فرستند و اگر با بدهكار خود مدارا كند، بدون حساب و به سرعت از صراط مى‌گذرد و كسى كه برادر مسلمانش از او قرض بخواهد و ندهد، بهشت بر او حرام مى‌شود.

مسأله 2281- در قرض لازم نيست صيغه بخوانند بلكه اگر چيزى را به نيت قرض به كسى بدهد و او هم به همين قصد بگيرد، صحيح است ولى مقدار آن بايد كاملًا معلوم باشد.

مسأله 2282- هر وقت بدهكار بدهى خود را بدهد، طلبكار بايد قبول نمايد [1].

مسأله 2283- اگر در صيغه قرض براى پرداخت آن مدتى قرار دهند، احتياط واجب‌ [2] آن است كه طلبكار پيش از تمام شدن آن مدت طلب خود را مطالبه نكند ولى اگر

[1] اگر در قرض شرط شده باشد كه در وقت معيّنى بدهد و وقت نرسيده باشد لازم نيست قبول نمايد، مگر از قرينه‌اى ثابت شود كه وقت قرار دادن فقط براى مراعات حال بدهكار است.

[2] بلكه اقوا.