مسأله 1231- اگر بين دو و سه و چهار شك كند و بعد از خواندن دو ركعت نماز احتياط ايستاده، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده لازم نيست دو ركعت نماز احتياط نشسته را بخواند.

مسأله 1232- اگر بين سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط نشسته يا يك ركعت ايستاده را مى‌خواند، يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده بايد نماز احتياط را تمام كند و بنابر احتياط واجب‌ [1] نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1233- اگر بين دو و سه و چهار شك كند و موقعى كه دو ركعت نماز احتياط ايستاده را مى‌خواند پيش از ركوع ركعت دوم يادش بيايد كه نماز را سه ركعت خوانده، بايد بنشيند و نماز احتياط را يك ركعتى تمام كند و بنابر احتياط واجب نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1234- اگر در بين نماز احتياط بفهمد كسرى نمازش بيشتر يا كمتر از نماز احتياط بوده، چنانچه نتواند نماز احتياط را مطابق كسرى نمازش تمام كند، بايد آن را رها كند و كسرى نماز را به‌جا آورد و بنابر احتياط واجب، نماز را دوباره بخواند، مثلًا در شك بين سه و چهار اگر موقعى كه دو ركعت نماز احتياط نشسته را مى‌خواند، يادش بيايد كه نماز را دو ركعت خوانده، چون نمى‌تواند دو ركعت نشسته را به جاى دو ركعت ايستاده حساب كند، بايد نماز احتياط نشسته را رها كند و دو ركعت كسرى نمازش را بخواند و احتياطاً نماز را هم دوباره به‌جا آورد.

مسأله 1235- اگر شك كند نماز احتياطى را كه بر او واجب بوده به‌جا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود اعتنا نكند، و اگر وقت دارد، در صورتى كه مشغول كار ديگرى نشده و از جاى نماز برنخاسته و كارى هم مثل روگرداندن از قبله كه نماز را باطل مى‌كند انجام نداده بايد نماز احتياط را بخواند و اگر مشغول كار

[1] واجب نيست.