مسأله 619- اگر زن كافره بميرد و بچه در شكم او مرده باشد، چنانچه پدر بچه مسلمان باشد، بايد زن را در قبر به پهلوى چپ پشت به قبله بخوابانند كه روى بچه به طرف قبله باشد بلكه اگر هنوز روح هم به بدن او داخل نشده باشد، بنابر احتياط واجب بايد به همين دستور عمل كنند.

مسأله 620- دفن مسلمان، در قبرستان كفار و دفن كافر، در قبرستان مسلمانان جائز نيست.

مسأله 621- دفن مسلمان در جايى كه بى‌احترامى به او باشد، مانند جايى كه خاكروبه و كثافت مى‌ريزند، جايز نيست.

مسأله 622- ميت را نبايد در جاى غصبى دفن كنند و دفن كردن در جايى كه براى غير دفن كردن وقف شده و در مسجد اگر ضرر به مسلمانان باشد يا مزاحم نمازشان باشد جايز نيست، بلكه اقوى آن است كه اصلًا در مسجد دفن نكنند و در زمينى كه مثل مسجد براى غير دفن كردن وقف شده جائز نيست.

مسأله 623- دفن ميّت در قبر مرده ديگر اگر موجب نبش شود جائز نيست.

مسأله 624- چيزى كه از ميت جدا مى‌شود، اگرچه مو و ناخن و دندانش باشد، بايد با او دفن شود و اگر موجب نبش شود، احتياط آن است كه جدا دفن شود. و دفن ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مى‌شود مستحب است.

مسأله 625- اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد بايد درِ چاه را ببندند و همان چاه را قبر او قرار دهند، و در صورتى كه چاه مال غير باشد بايد به نحوى او را راضى كنند.

مسأله 626- اگر بچه در رحم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند، و چنانچه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد، ولى بايد به وسيله شوهرش اگر اهل فن است يا زنى كه اهل فن باشد او را بيرون بياورند و اگر ممكن نيست مرد محرمى كه اهل فن باشد، و اگر آن هم ممكن نشود مرد نامحرمى كه اهل فن باشد بچه را بيرون بياورد، و در صورتى كه آن هم پيدا نشود كسى كه اهل فن نباشد مى‌تواند بچه را بيرون آورد.

مسأله 627- هرگاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد اگرچه اميد زنده‌