مسأله 27- آب قليلى كه براى برطرف كردن عين نجاست روى چيز نجس ريخته شود و از آن جدا گردد، نجس است، و همچنين بنابر اقوى بايد از آب قليلى هم كه بعد از برطرف شدن عين نجاست، براى آب كشيدن چيز نجس روى آن مى‌ريزند و از آن جدا مى‌شود، اجتناب كنند. ولى آبى كه با آن مخرج بول و غائط را مى‌شويند با پنج شرط پاك است:

اول: آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد. دوم: نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد. سوم: نجاست ديگرى مثل خون با بول، يا غائط بيرون نيامده باشد.

چهارم: ذرّه‌هاى غائط در آب پيدا نباشد. پنجم: بيشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد.

3- آب جارى‌

مسأله 28- آب جارى آبى است كه از زمين بجوشد و جريان داشته باشد مانند آب چشمه و قنات.

مسأله 29- آب جارى اگرچه كمتر از كر باشد، چنانچه نجاست به آن برسد تا وقتى بو يا رنگ يا مزه آن بواسطه نجاست تغيير نكرده پاك است.

مسأله 30- اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير كرده نجس است، و طرفى كه متصل به چشمه است اگرچه كمتر از كر باشد پاك است. و آبهاى ديگر نهر، اگر به اندازه كر باشد يا بواسطه آبى كه تغيير نكرده به آب طرف چشمه متصل باشد، پاك، و گرنه نجس است.

مسأله 31- آب چشمه‌اى كه جارى نيست ولى طورى است كه اگر از آن بردارند باز مى‌جوشد، حكم آب جارى دارد. يعنى اگر نجاست به آن رسد، تا وقتى بو يا رنگ يا مزه آن بواسطه نجاست تغيير نكرده پاك است.

مسأله 32- آبى كه كنار نهر، ايستاده و متصل به آب جارى است، حكم آب جارى دارد.

مسأله 33- چشمه‌اى كه مثلًا در زمستان مى‌جوشد و در تابستان از جوشش مى‌افتد فقط وقتى كه مى‌جوشد حكم آب جارى دارد.