احكام وصيت‌

مسأله 2694- وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهايى انجام دهند، يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال او ملك كسى باشد، يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اوست قيم و سرپرست معين كند. و كسى را كه به او وصيت مى‌كنند وصى مى‌گويند.

مسأله 2695- كسى كه مى‌خواهد وصيت كند با اشاره‌اى كه مقصودش را بفهماند مى‌تواند وصيت كند اگرچه لال نباشد.

مسأله 2696- اگر نوشته‌اى به امضاء يا مهر ميّت ببينند چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم باشد كه براى وصيت كردن نوشته، بايد مطابق آن عمل كنند.

مسأله 2697- كسى كه وصيت مى‌كند بايد عاقل و بالغ باشد ولى بچه ده ساله‌اى كه خوب و بد را تميز مى‌دهد اگر براى كار خوبى مثل ساختن مسجد و آب انبار و پل وصيت كند صحيح مى‌باشد و از روى اختيار وصيت كند، و نيز وصيت كننده بايد در حال بالغ شدن سفيه نباشد و حاكم شرع هم او را از تصرف در اموالش جلوگيرى نكرده باشد.

مسأله 2698- كسى كه از روى عمد مثلًا زخمى به خود زده يا سمى خورده است كه بواسطه آن، يقين يا گمان به مردن او پيدا مى‌شود، اگر وصيت كند كه مقدارى از مال او را به مصرفى برسانند صحيح نيست.

مسأله 2699- اگر انسان وصيت كند كه چيزى به كسى بدهند، در صورتى آن كس آن چيز را مالك مى‌شود كه آن را قبول كند اگرچه در حال زنده بودن وصيت كننده باشد.