احكام قسم خوردن‌

مسأله 2670- اگر قسم بخورد كه كارى را انجام دهد يا ترك كند مثلًا قسم بخورد كه روزه بگيرد، يا دود استعمال نكند، چنانچه عمداً مخالفت كند، بايد كفاره بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را سير كند، يا آنان را بپوشاند، و اگر اينها را نتواند بايد سه روز، روزه بگيرد.

مسأله 2671- قسم چند شرط دارد:

اول: كسى كه قسم مى‌خورد بايد بالغ و عاقل باشد و اگر مى‌خواهد راجع به مال خودش قسم بخورد بايد در حال بالغ شدن سفيه نباشد و حاكم شرع او را از تصرف در اموالش منع نكرده باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، پس قسم خوردن بچه و ديوانه و مست و كسى كه مجبورش كرده‌اند، درست نيست، و همچنين است اگر در حال عصبانى بودن بى‌قصد قسم بخورد.

دوم: كارى را كه قسم مى‌خورد انجام دهد، بايد حرام و مكروه نباشد و كارى را كه قسم مى‌خورد ترك كند، بايد واجب و مستحب نباشد و اگر قسم بخورد كه كار مباحى را به جا آورد بايد ترك آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد و نيز اگر قسم بخورد كار مباحى را ترك كند بايد انجام آن در نظر مردم بهتر از تركش نباشد.

سوم: به يكى از اسامى خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نمى‌شود مانند «خدا» و «اللَّه» و نيز اگر به اسمى قسم بخورد كه به غير خدا هم مى‌گويند ولى بقدرى به خدا گفته مى‌شود كه هر وقت كسى آن اسم را بگويد، ذات مقدس حق در نظر مى‌آيد، مثل آن كه به خالق و رازق قسم بخورد صحيح است. بلكه‌