مُتعه يا صيغه‌

مسأله 2421- صيغه كردن زن اگرچه براى لذت بردن هم نباشد صحيح است.

مسأله 2422- شوهر بيش از چهارماه نبايد نزديكى با متعه خود را ترك كند.

مسأله 2423- زنى كه صيغه مى‌شود اگر در عقد شرط كند كه شوهر با او نزديكى نكند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مى‌تواند لذتهاى ديگر از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزديكى راضى شود، شوهر مى‌تواند با او نزديكى نمايد.

مسأله 2424- زنى كه صيغه شده اگرچه آبستن شود حق خرجى ندارد.

مسأله 2425- زنى كه صيغه شده حق همخوابى ندارد و از شوهر ارث نمى‌برد، و شوهر هم از او ارث نمى‌برد.

مسأله 2426- زنى كه صيغه شده اگر نداند كه حق خرجى و همخوابى ندارد عقد او صحيح است و براى آن كه نمى‌دانسته، حقى به شوهر پيدا نمى‌كند.

مسأله 2427- زنى كه صيغه شده، مى‌تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود، ولى اگر بواسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مى‌رود بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2428- اگر زنى مردى را وكيل كند كه به مدت و مبلغ معين او را براى خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود درآورد يا به غير از مدت يا مبلغى كه معين شده او را صيغه كند، وقتى آن زن فهميد اگر بگويد راضى هستم عقد صحيح وگرنه باطل است.

مسأله 2429- پدر و جد پدرى مى‌توانند براى محرم شدن، يك ساعت يا دو ساعت زنى را به عقد پسر نابالغ خود درآورند، و نيز مى‌توانند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن، به عقد كسى درآورند ولى بايد آن عقد براى دختر مفسده نداشته باشد.

مسأله 2430- اگر پدر يا جد پدرى، طفل خود را كه در محل ديگرى است و نمى‌داند زنده است يا مرده، براى محرم شدن به عقد كسى درآورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مى‌شود، و چنانچه بعداً معلوم شود كه در موقع عقد آن دختر