مسأله 1677- اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نيست.

مسأله 1678- اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر كدام يك كفاره واجب مى‌شود.

مسأله 1679- اگر زنى شوهر روزه‌دار خود را مجبور كند كه جماع نمايد، يا كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1680- اگر روزه‌دار در ماه رمضان، با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنانچه بطورى زن را مجبور كرده باشد كه از خود اختيارى نداشته باشد و در بين جماع زن راضى شود، بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد، و اگر با اراده و اختيار عمل را انجام دهد اگرچه مجبورش كرده باشد مرد بايد كفاره خودش و زن را بدهد.

مسأله 1681- اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن روزه‌دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مى شود و روزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.

مسأله 1682- اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند به جا آورد، كفاره زن را نبايد بدهد و بر خود زن هم كفاره واجب نيست.

مسأله 1683- كسى كه بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمى‌گيرد، نمى‌تواند زن روزه‌دار خود را مجبور به جماع كند، ولى اگر او را مجبور نمايد بنابر احتياط بايد كفاره‌اش را بدهد.

مسأله 1684- انسان نبايد در به جا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فوراً آن را انجام دهد.

مسأله 1685- اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را به جا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمى‌شود.

مسأله 1686- كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد، اگر به شصت فقير دسترسى دارد، نبايد به هر كدام از آنها بيشتر از يك مد كه تقريباً ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، ولى چنانچه‌