مسأله 1576- احتياط واجب آن است كه روزه‌دار از استعمال آمپولى كه به جاى غذا به كار مى‌رود خوددارى كند، ولى تزريق آمپولى كه عضو را بى‌حس مى‌كند يا به جاى دوا استعمال مى‌شود اشكال ندارد.

مسأله 1577- اگر روزه‌دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1578- كسى كه مى‌خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى‌رود چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود، روزه‌اش باطل مى‌شود بلكه اگر فرو هم نرود بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن روز را بگيرد.

مسأله 1579- فرو بردن آب دهان، اگرچه بواسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى‌كند.

مسأله 1580- فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرد.

مسأله 1581- اگر روزه‌دار بقدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد مى‌تواند به اندازه‌اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ولى روزه او باطل مى‌شود، و اگر ماه رمضان باشد، بايد در بقيه روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى‌كند خوددارى نمايد.

مسأله 1582- جويدن غذا براى بچه يا پرنده و چشيدن غذا و مانند اينها كه معمولًا به حلق نمى‌رسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد، روزه را باطل نمى‌كند، ولى اگر انسان از اول بداند كه به حلق مى‌رسد چنانچه فرو رود، روزه‌اش باطل مى‌شود و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب است.

مسأله 1583- انسان نمى‌تواند براى ضعف، روزه را بخورد، ولى اگر ضعف او بقدرى است كه معمولًا نمى‌شود آن را تحمل كرد، خوردن روزه اشكال ندارد.

2- جِماع‌

مسأله 1584- جماع روزه را باطل مى‌كند، اگرچه فقط به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.