اسلام، هفتم: تبعيت، هشتم: برطرف شدن عين نجاست، نهم: استبراءِ حيوان نجاستخوار، دهم: غائب شدن مسلمان. و احكام اينها به طور تفصيل در مسائل آينده گفته مىشود.
1- آب
مسأله 149- آب با چهار شرط، چيز نجس را پاك مىكند: اول: آن كه مطلق باشد، پس آب مضاف مانند گلاب و عرقِ بيد، چيز نجس را پاك نمىكند، دوم: آن كه پاك باشد، سوم: آن كه وقتى چيز نجس را مىشويند آب مضاف نشود و بو يا رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد، چهارم: آن كه بعد از آب كشيدن چيز نجس، عين نجاست در آن نباشد. و پاك شدن چيز نجس با آب قليل، يعنى آب كمتر از كر، شرطهاى ديگرى هم دارد كه بعداً گفته مىشود.
مسأله 150- ظرف نجس را با آب قليل بايد سه مرتبه شست، بلكه در كر و جارى هم احتياط سه مرتبه است، اگرچه ارجح در كر و جارى يك مرتبه است، ولى ظرفى را كه سگ ليسيده يا از آن ظرف آب يا چيز روان ديگر خورده، بايد اول با خاكِ پاك، خاك مال كرد و بعد بنابر احتياط واجب، دو مرتبه در كر يا جارى يا با آب قليل شست، و همچنين ظرفى را كه آب دهان سگ در آن ريخته بنابر احتياط واجب بايد پيش از شستن خاك مال كرد.
مسأله 151- اگر دهانه ظرفى كه سگ دهن زده، تنگ باشد و نشود آن را خاك مال كرد، چنانچه ممكن است بايد كهنه به چوبى بپيچند و به توسط آن خاك را به آن ظرف بمالند و در غير اين صورت پاك شدن ظرف اشكال دارد.