چهار ركعتى انسان گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده نبايد نماز احتياط بخواند، ولى اگر در غير ركعتها گمان پيدا كند بايد به احتياط عمل نمايد و دستور در هر موردى طور مخصوصى است كه در كتابهاى مفصل گفته شده است.

مسأله 1235- حكم شك و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد، مثلًا اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتى است، نمازش باطل مى‌شود.

سجده سهو

مسأله 1236- براى سه چيز بعد از سلام نماز، انسان بايد دو سجده سهو به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به جا آورد:

اول: آن كه در بين نماز، سهواً حرف بزند.

دوم: آن كه يك سجده را فراموش كند.

سوم: آن كه در نماز چهار ركعتى بعد از سجده دوم شك كند كه چهار ركعت خوانده يا پنج ركعت و در دو مورد هم احتياط واجب آن است كه سجده سهو بنمايد اول در جايى كه نبايد نماز را سلام دهد مثلًا در ركعت اول سهواً سلام بدهد دوم آنكه تشهد را فراموش كند.

مسأله 1237- اگر انسان اشتباهاً يا به خيال اين كه نمازش تمام شده حرف بزند بايد دو سجده سهو به جا آورد.

مسأله 1238- براى حرفى كه از آه كشيدن و سرفه پيدا مى‌شود، سجده سهو واجب نيست، ولى اگر مثلًا سهواً آخ يا آه بگويد، بايد سجده سهو نمايد.

مسأله 1239- اگر چيزى را كه غلط خوانده دوباره بطور صحيح بخواند براى دوباره خواندن آن سجده سهو واجب نيست.

مسأله 1240- اگر در نماز سهواً مدتى حرف بزند و تمام آنها يك مرتبه حساب شود، دو سجده سهو بعد از سلام نماز كافى است.

مسأله 1241- اگر سهواً تسبيحات اربعه را نگويد يا بيشتر يا كمتر از سه مرتبه بگويد، احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز دو سجده سهو به جا آورد.