مسأله 1013- كسى كه عادت دارد در ركعت سوم و چهارم تسبيحات بخواند اگر بدون قصد مشغول خواندن حمد شود بايد آن را رها كند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند.

مسأله 1014- در ركعت سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار كند، مثلًا بگويد: اسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّى وَ اتُوبُ الَيْهِ‌ يا بگويد اللَّهُمَّ اغْفِرْلِى‌، و اگر به گمان آنكه حمد يا تسبيحات را گفته مشغول گفتن استغفار شود و شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا ننمايد ولى اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى ركوع در حالى كه مشغول گفتن استغفار نيست، شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند.

مسأله 1015- اگر در ركوع ركعت سوم يا چهارم يا در حال رفتن به ركوع شك كند كه حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند.

مسأله 1016- هرگاه شك كند كه آيه يا كلمه‌اى را درست گفته يا نه اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول نشده، بايد آن آيه يا كلمه را بطور صحيح بگويد و اگر به چيزى كه بعد از آن است مشغول شده، چنانچه آن چيز ركن باشد مثل آن كه در ركوع شك كند كه فلان كلمه از سوره را درست گفته يا نه، بايد به شك خود اعتنا نكند، و اگر ركن نباشد، مثلًا موقع گفتن‌ (اللَّه الصمد) شك كند كه‌ (قل هو اللَّهُ احد) را درست گفته يا نه، بازهم مى‌تواند به شك خود اعتنا نكند، ولى اگر احتياطاً آن آيه يا كلمه را بطور صحيح بگويد اشكال ندارد، و اگر چند مرتبه هم شك كند، مى‌تواند چند بار بگويد اما اگر به وسواس برسد و باز هم بگويد، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را دوباره بخواند.

مسأله 1017- مستحب است در ركعت اول، پيش از خواندن حمد بگويد اعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ‌ و در ركعت اول و دوم نماز ظهر و عصر (بِسْمِ اللَّهِ)^ را بلند بگويد و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آيه وقف كند يعنى آن را به آيه بعد نچسباند، و در حال خواندن حمد و سوره به معناى آيه توجه داشته باشد. اگر نماز را به جماعت مى‌خواند، بعد از تمام شدن حمد امام، و اگر فرادى مى‌خواند، بعد از آن كه حمد خودش تمام شد بگويد الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ^. بعد از خواندن‌