مسأله 796- اگر چيزى ندارد كه در نماز خود را با آن بپوشاند چنانچه احتمال دهد كه پيدا مى‌كند، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تأخير بيندازد، و اگر چيزى پيدا نكرد، در آخر وقت مطابق وظيفه‌اش نماز بخواند.

مسأله 797- كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند، اگر براى پوشاندن خود حتى برگ درخت و علف نداشته باشد و احتمال ندهد، كه تا آخر وقت چيزى پيدا كند كه خود را با آن بپوشاند، در صورتى كه نامحرم او را مى‌بيند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند. و اگر كسى او را نمى‌بيند، ايستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست بپوشاند و در هر صورت ركوع و سجود را با اشاره انجام مى‌دهد و براى سجود سر را قدرى پايين‌تر مى‌آورد.

لباس نمازگزار

مسأله 798-

لباس نمازگزار شش شرط دارد:

اوّل: آن كه پاك باشد. دوم: آن كه مباح باشد. سوم: آن كه از اجزاء مردار نباشد. چهارم: آن كه از حيوان حرام گوشت نباشد. پنجم و ششم: آن كه اگر نمازگزار مرد است، لباس او ابريشم خالص و طلاباف نباشد و تفصيل اينها در مسائل آينده گفته مى‌شود.

شرط اول [پاك باشد]

مسأله 799- لباس نمازگزار بايد پاك باشد و اگر كسى عمداً با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل است.

مسأله 800- كسى كه نمى‌داند با بدن و لباس نجس نماز باطل است و مقصّر در ندانستن حكم مسأله باشد اگر با بدن يا لباس نجس نماز بخواند، نمازش باطل مى‌باشد.

مسأله 801- اگر بواسطه تقصير در ندانستن مسأله، چيز نجسى را نداند نجس است، مثلًا نداند عرق شتر نجاستخوار نجس است و با آن نماز بخواند نمازش باطل است.

مسأله 802- اگر نداند كه بدن يا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس‌