آداب نماز ميّت‌

آداب نماز ميّت چند چيز است: از آن جمله اينكه: قبل از نماز سه مرتبه «الصلاة» گفته شود كه به منزله اقامه نماز است و احتياط آن است كه به قصد رجاء گفته شود.

و از آن جمله اينكه: نمازگزار با وضو يا غسل يا تيمّم از حدث پاك باشد و در اينجا تيمّم بدل از غسل يا وضو، گرچه آب هم داشته باشد جايز است، اگر خوف آن باشد كه در اثر وضو گرفتن، يا غسل كردن به نماز ميّت نرسد، بلكه در هر حال (حتى اگر خوف فوت نماز هم نباشد) تيمّم بدل از غسل يا وضو جايز است.

و از آن جمله اينكه: امام جماعت يا نمازگزار منفرد در مقابل وسط مرد- بلكه هر مذكرى- و در مقابل سينه زن- بلكه هر مؤنثى- بايستد.

و از آن جمله اينكه: بيرون آوردن نعال مستحب است، بلكه با حذاء نماز خواندن مكروه است و حذاء همان نعال است، و نماز با خف و جوراب مكروه نيست، اگر چه پا برهنه بودن خالى از رجحان نيست، خصوصاً براى امام جماعت.

و از آن جمله است: بلند كردن دست‌ها هنگام گفتن تكبيرها خصوصاً در تكبير اول.

و از آن جمله است: خواندن نماز در جاهايى كه براى نماز ميّت آماده شده است، البته اين كار عقلًا خوب است ولى رجحان آن شرعاً ثابت نشده است.

و از آن جمله اينكه: نماز ميّت در مساجد خوانده نشود مگر در مسجد الحرام.

و از آن جمله اينكه: با جماعت خوانده شود.

دفن ميّت‌

دفن ميّت مسلمان و كسى كه در حكم مسلمان است، واجب كفايى است. و دفن آن است كه ميّت را در گودالى از زمين گذاشته (با خاك مثلًا) بپوشانند. بنا بر اين روى زمين قرار دادن و ساختن ساختمانى روى او به طورى كه پوشيده شود، كفايت نمى‌كند. و قرار دادن در تابوت و لو اينكه از سنگ يا آهن باشد- با اينكه مى‌توانند او را در زمين دفن كنند- كافى نيست. البته اگر كندن زمين مثلًا در اثر سختى آن ممكن نباشد در اين صورت‌