آداب غسل‌

و آن‌ها چند چيز است: قرار دادن ميّت بر روى ساجه (تخته‌اى است از چوب مخصوص) يا تخت. و بيرون آوردن پيراهن ميّت از طرف پاهايش؛ اگر چه موجب پاره شدن آن شود، البته بنابر احتياط (واجب) بايد در اين صورت، رضايت ورثه مراعات شود.

و اينكه زير سايه باشد، مانند زير سقف يا چادر و مانند اين‌ها. و پوشاندن عورت ميّت؛ اگر چه به آن نگاه نشود و يا آن‌كه غسل دهنده كسى باشد كه نگاه كردنش به عورت او جايز باشد. و نرم كردن انگشتان و مفصل‌هاى او به آرامى. و شستن دست‌هاى ميّت قبل از غسل، تا نصف ذراع. و شستن سر او با كف سدر يا خطمى. و شستن عورتين او با سدر يا اشنان پيش از غسل. و كشيدن دست روى شكم او به آرامى در دو غسل اول، مگر آن‌كه ميّت زن حامله باشد. و سه بار شستن دست‌ها و عورتين او. و سه بار غسل دادن هر يك از اعضاى سه‌گانه در هر غسل كه روى هم بيست و هفت بار مى‌شود. و خشك كردن بدن او بعد از غسل با پارچه‌اى تميز. و غير اين‌ها.

مسأله- اگر از بدن ميّت چيزى مانند پوست يا مو يا ناخن يا دندان جدا شد، بايد آن را در كفن ميّت قرار داده و دفن نمود.

كفن كردن ميّت‌

كفن كردن ميّت مانند غسل او واجب كفايى است. و آنچه كه از كفن واجب است سه قطعه مى‌باشد: لنگ كه بين ناف و زانو را بپوشاند و پيراهن كه بنابر احتياط (واجب) لااقلّ تا نصف ساق پا برسد و سرتاسرى كه تمام بدن را بپوشاند، بنا بر اين بايد طولش از قد ميّت بلندتر باشد و پهنايش به اندازه‌اى باشد كه ممكن باشد يك طرف آن روى طرف ديگر بيايد و به ميّت پيچانده شود به طورى كه تمام بدن را بپوشاند. و در صورتى كه اين سه قطعه ممكن نباشد بايد به آنچه كه مقدور است اكتفا نمايد و در صورت دوران امر، بايد مقدار ممكن را در چيزى كه بيشتر بدن را مى‌گيرد مصرف نمود و اگر به جز ستر عورت ممكن نباشد، بايد همان را بپوشاند.