مسأله 11- بايد غسل دهنده، مسلمان بلكه در حال اختيار مؤمن هم باشد، و در صورتى كه غسل دهنده هم‌جنس، منحصر به مرد اهل كتاب يا زن اهل كتاب باشد، بايد مرد مسلمان، زن اهل كتاب را و زن مسلمان، مرد اهل كتاب را امر كند، تا اول خودش غسل نموده سپس ميّت را غسل دهد. و اگر ممكن باشد كه به آب و بدن ميّت دست نزند يا ميّت را در آب كر يا جارى، غسل دهد، بنابر احتياط (واجب) بايد چنين كند. و اگر غسل دهنده هم‌جنس منحصر در مخالف باشد، بايد به صورتى كه گفته شد عمل نمود البته به غسل كردن خودش و دست نزدن به آب و ميّت و غسل دادن ميّت در جارى و كر، احتياجى نيست. و در صورتى كه غسل دهنده هم‌جنس منحصر به اهل كتاب و مخالف باشد دومى مقدّم است.

مسأله 12- در صورت نبود هم‌جنس حتى از اهل كتاب، بنابر اقوى غسل ساقط مى‌شود و بعيد نيست كه احتياط اين باشد كه او را غسل ندهند و با لباس‌هايش دفن كنند، همان طورى كه احتياط آن است كه بدنش قبل از كفن كردن (با پارچه و مانند آن) خشك شود زيرا احتمال دارد نجاستش باقى باشد و در نتيجه كفن نجس شود.

مسأله 13- بنابر احتياط (واجب) بايد غسل دهنده بالغ باشد، بنا بر اين غسل دادن بچه مميّز- اگر چه عباداتش صحيح باشد كه اقوى همين است- بنابر احتياط (واجب) كفايت نمى‌كند.

كيفيت غسل ميّت‌

واجب است اول نجاست از بدن ميّت برطرف شود و بنابر اقوى شستن هر عضوى از ميّت قبل از غسل دادن آن عضو، كفايت مى‌كند؛ اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه قبل از شروع در غسل همه بدن ميّت پاك شود. و واجب است ميّت سه غسل داده شود: اول با آب سدر، سپس با آب كافور و بعد از آن با آب خالص و اگر بر خلاف اين ترتيب انجام دهد بايد برگردد به نحوى كه ترتيب حاصل شود، به اينكه آنچه را كه مى‌بايست مؤخر انجام گيرد دوباره به جا آورد. و كيفيت هر كدام از اين غسل‌هاى سه‌گانه مانند غسل جنابت است، بنا بر اين ابتدا سر و گردن سپس طرف راست و پس از آن طرف چپ غسل‌