مسأله 9- مقدم داشتن سعى نه بر طواف زيارت و نه بر نماز آن اختياراً جايز نيست و مقدم داشتن طواف نساء نه بر آن‌ها و نه بر سعى اختياراً جايز نمى‌باشد، پس اگر مخالف اين ترتيب عمل كند، بايد اعاده كند به طورى كه ترتيب حاصل شود.

مسأله 10- در وقت ضرورت، مقدم داشتن طواف نساء بر سعى جايز است، مانند ترس داشتن از اينكه حيض پيدا شود و نتواند بماند تا پاك شود، ليكن احتياط آن است كه براى انجام آن نايب بگيرد. و اگر سهواً يا از روى ندانستن حكم، طواف نساء را بر سعى مقدم دارد سعى و طوافش صحيح است؛ اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه طوافش را اعاده كند.

مسأله 11- اگر سهواً طواف نساء را ترك كند و به وطنش برگردد، پس اگر بدون مشقّت مى‌تواند برگردد واجب است وگرنه نايب مى‌گيرد و بعد از به جا آوردن، زن‌ها براى او حلال مى‌شوند.

مسأله 12- اگر فراموش كند و طواف واجب را- چه طواف عمره يا طواف حج يا طواف نساء- ترك نمايد و برگردد و با زن نزديكى كند، بر او قربانى واجب است كه در مكه آن را نحر يا ذبح كند، و احتياط (واجب) آن است كه شتر نحر نمايد، و در صورتى كه بدون مشقّت بتواند برمى‌گردد و طواف را به جا مى‌آورد. و احتياط (واجب) آن است كه در غير فراموشى طواف نساء، سعى را اعاده كند و اگر خودش نمى‌تواند نايب بگيرد.

مسأله 13- اگر از روى ندانستن حكم، طواف عمره يا طواف زيارت را ترك نمايد و برگردد، يك شتر (كفّاره مى‌دهد) و اعاده حج بر او واجب است.

گفتارى درباره ماندن شب در منى‌

مسأله 1- وقتى اعمالش را در مكه انجام داد بر او واجب است كه جهت بيتوته (شب ماندن) دو شب يازدهم و دوازدهم در منى، به منى‌ برگردد. و مقدار واجب (بيتوته) از غروب تا نصف شب است.

مسأله 2- بيتوته شب سيزدهم تا نصف شب، بر چند دسته واجب است: از آن دسته‌ها