گفتارى درباره وقوف در عرفات‌

مسأله 1- واجب است بعد از عمره براى حج محرم شود و با قصد قربت- مانند بقيه عبادت‌ها- در عرفات وقوف نمايد و احتياط (واجب) آن است كه وقوف از ظهر روز عرفه تا غروب شرعى آن باشد، و بعيد نيست كه به مقدار خواندن نماز ظهر و عصر كه با هم بخواند جايز باشد از ظهر شرعى تأخير بيندازد. و احتياط (مستحب) آن است كه تأخير نيندازد، و تأخير انداختن تا عصر جايز نيست.

مسأله 2- منظور از وقوف، مطلقِ بودن در آن مكان شريف است و فرقى بين سوار شدن و غير آن و راه رفتن و نرفتن نيست. البته اگر در تمام وقت، خواب يا بيهوش باشد وقوفش باطل است.

مسأله 3- وقوف ياد شده واجب است، ولى مقدار ركن آن مسمّاى «وقوف» است و لو اينكه يك دقيقه يا دو دقيقه باشد، پس اگر وقوف را- حتى مسمّاى آن را- عمداً ترك نمايد حجش باطل است، ولى اگر به مقدار مسمّاى «وقوف» در آنجا بماند و بقيه آن را عمداً ترك كند حجش صحيح است اگر چه گناه كرده است.

مسأله 4- اگر عمداً قبل از غروب شرعى از عرفات كوچ كند و از حدود آن خارج شود و برنگردد بر عهده او است كه با يك شتر كفّاره بدهد و هرجا كه بخواهد آن را براى خدا ذبح نمايد و احوط اولى آن است كه ذبح در مكه باشد. و اگر توانايى دادن شتر را نداشته باشد هجده روز روزه مى‌گيرد و احوط اولى آن است كه پى‌درپى باشد. و اگر سهواً كوچ نمايد و بعد از آن يادش بيايد واجب است برگردد و اگر برنگردد گناه كرده است ولى كفّاره ندارد اگر چه احتياط (مستحب) دادن كفّاره است. و كسى كه حكم را نمى‌داند مانند كسى است كه فراموش كرده. و اگر يادش نيايد تا وقت بگذرد چيزى بر او نيست.

مسأله 5- اگر قبل از غروب،، عمداً كوچ كند و پشيمان شود و برگردد و تا غروب وقوف نمايد يا براى كارى برگردد ليكن بعد از برگشتن به قصد قربت وقوف كند كفّاره‌اى بر او نيست.