بايد بنا را بر صحت بگذارد و اگر در اثناى دور در اينكه دور هفتم است يا مثلًا دور ششم شك نمايد سعيش باطل است. و همچنين است نظاير آن كه احتمال نقص در آن‌ها بدهد.

و همچنين است اگر قبل از تمام شدن دور در آنچه كه در دست دارد شك نمايد كه هفتم است يا بيشتر.

مسأله 13- اگر بعد از تقصير در اصل انجام دادن سعى شك نمايد بايد بنا بگذارد كه سعى نموده است. و اگر در روز بعد از روزى كه طواف نموده، در به جا آوردن سعى شك نمايد بازهم بعيد نيست كه بنابر صحت آن بگذارد، ليكن احتياط (مستحب) آن است كه اگر قبل از تقصير شك نموده سعى را به جا آورد.

گفتارى درباره تقصير

مسأله 1- واجب است بعد از سعى، تقصير نمايد؛ يعنى مقدارى از ناخن يا موى سر يا شارب يا ريش را بچيند و اولى و احوط آن است كه به گرفتن ناخن اكتفا نكند، و تراشيدن سر تا چه رسد به ريش كفايت نمى‌كند.

مسأله 2- تقصير عبادتى است كه در آن نيّت با شرايطش واجب است و اگر اخلالى به نيّت وارد آورد احرامش باطل است مگر اينكه جبران كند.

مسأله 3- اگر عمداً تقصير را ترك كند و براى حج مُحرم شود، عمره‌اش باطل است؛ و ظاهر اين است كه حجّش تبديل به حج افراد مى‌شود، و احتياط (واجب) آن است كه بعد از تمام كردن حجّش، عمره مفرده‌اى به جا آورد و در سال آينده حج نمايد. و اگر تقصير را فراموش كند تا اينكه براى حج احرام ببندد، عمره‌اش صحيح است، و مستحب است كه يك گوسفند فديه بدهد، بلكه احوط (استحبابى) است.

مسأله 4- هر چيزى كه به واسطه مُحرم شدن بر او حرام شده بود حتى زن‌ها، با تقصير بر او حلال مى‌شود.

مسأله 5- در عمره تمتع، طواف نساء نيست و اگر به قصد رجاء و احتياطاً طواف نساء را انجام دهد مانعى ندارد.