مقام بخواند هر يك از پشت مقام و دو طرف آن را كه به مقام نزديك‌تر است براى خواندن نماز اختيار مى‌كند. و اگر هر دو نسبت به مقام مساوى بودند، پشت مقام را انتخاب مى‌نمايد. و اگر دو طرف نزديك‌تر از پشت باشند، ليكن همه آن‌ها از اينكه نزد مقام به آن گفته شود خارج باشند بعيد نيست كه به خواندن نماز در پشت، اكتفا شود، ليكن احتياط (مستحب) آن است كه نماز ديگرى در يكى از دو طرف با مراعات نزديك‌تر بودن بخواند و احتياط (مستحب) آن است كه در صورت امكان نماز را پشت مقام اعاده كند اگر بعد از خواندن آن تا وقتى كه وقت سعى تنگ شود تمكّن پيدا نمايد.

مسأله 4- اگر نماز طواف را فراموش كند هر وقتى يادش بيايد بايد آن را نزد مقام بخواند. و اگر در بين سعى يادش بيايد برمى‌گردد و نماز را مى‌خواند سپس از هرجا كه سعى را قطع نموده است آن را تمام مى‌كند و سعيش صحيح است. و اگر بعد از اعمالى كه بعد از نماز بايد آن‌ها را انجام دهد يادش بيايد، اعاده آن اعمال بعد از نماز واجب نيست. و اگر در جايى يادش بيايد كه برايش برگشتن به مسجد الحرام مشقّت دارد نماز را در همان جا و لو اينكه شهر ديگرى باشد مى‌خواند و برگشتن به حرم واجب نيست و لو اينكه آسان باشد. و كسى كه حكم را نمى‌داند در تمام احكام در حكم شخصى است كه فراموش كرده است.

مسأله 5- اگر بميرد و بر عهده او نماز طواف باشد قضاى آن بر فرزند بزرگ‌ترش واجب است.

مسأله 6- اگر توانايى بر قرائت صحيح نداشته باشد و برايش ممكن نباشد كه ياد بگيرد به همان نحوى كه برايش ممكن است نماز را مى‌خواند و صحيح است. و اگر تلقين كردن به او ممكن است احتياط همين است. و احتياط (مستحب) آن است كه به شخص عادلى اقتدا كند ليكن نبايد به آن اكتفا كند، همان طور كه به نايب نبايد اكتفا نمايد.

گفتارى درباره سعى‌

مسأله 1- بعد از دو ركعت (نماز) طواف، سعى بين صفا و مروه واجب است. و واجب است كه هفت شوط باشد كه از صفا تا مروه يك شوط است، و از مروه تا صفا شوط ديگر.