مسأله 3- اگر در اثناى طواف در اينكه وضو داشته است شك كند؛ پس اگر بعد از تمام شدن شوط چهارم باشد بايد وضو بگيرد و طوافش را تمام نمايد و صحيح است، وگرنه احتياط (واجب) آن است كه آن را تمام كند سپس اعاده نمايد. و اگر در اثناى طواف در اينكه از حدث اكبر غسل نموده شك كند واجب است فوراً (از مسجد) خارج شود، پس اگر شوط چهارم را تمام كرده سپس شك نموده است، بايد بعد از غسل، طواف را تمام كند و صحيح است، و احتياط (مستحب) اعاده آن است. و اگر قبل از تمام شدن شوط چهارم اين شك پيدا شده است بايد بعد از غسل طواف را اعاده نمايد. و اگر بعد از طواف شك نمايد نبايد اعتنا كند، و براى اعمال بعدى تحصيل طهارت مى‌نمايد.

سوم: طهارت بدن و لباس؛

و احتياط (واجب) آن است كه از آنچه در نماز عفو شده- مثل خون كمتر از يك درهم و چيزى كه نماز با آن تمام نيست حتى انگشتر- اجتناب نمايد و اما خون قروح و جروح پس اگر تطهير آن موجب حرج بر او باشد واجب نيست، و احتياط (واجب) آن است كه با اميد اينكه تطهير بدون حرج براى او ممكن شود، به شرطى كه وقت ضيق نشود طواف را تأخير بيندازد، چنان كه احتياط (واجب) آن است كه در صورت امكان لباس را تطهير يا تعويض كند.

مسأله 4- اگر بعد از طواف بداند كه لباس يا بدنش در حال طواف نجس بوده اصح آن است كه طوافش صحيح است. و اگر قبل از طواف در طهارت بدن و لباس شك داشته باشد، طواف با آن‌ها جايز و صحيح است، مگر اينكه نجس بودن آن‌ها را بداند و در پاك شدن آن‌ها شك داشته باشد.

مسأله 5- اگر در اثناى طواف نجاستى به او برسد بايد بعد از اينكه آن را تطهير نمود طوافش را تمام نمايد و صحيح است و همچنين است اگر نجاستى را ببيند و احتمال بدهد كه در همان حال پيدا شده است، ولى اگر بداند كه آن نجاست از اول طواف بوده احتياط (واجب) آن است كه بعد از تطهير، طواف را تمام كند سپس طواف را اعاده نمايد، مخصوصاً اگر زمان تطهير آن طول بكشد، بنا بر اين در اين صورت احتياط (واجب) اين است كه بعد از تمام كردن طواف، نماز طواف را بخواند سپس طواف و نماز را اعاده نمايد