گوسفند بر او (واجب) است. و اگر تمام ناخن‌هاى يكى از آن‌ها (مثلًا دست‌ها) و بعضى از ناخن‌هاى ديگرى (مثلًا پا) را بگيرد، براى گرفتن تمام (ناخن‌هاى دست مثلًا) يك گوسفند و براى بعضى (از ناخن‌هاى پا مثلًا) براى هر ناخنى، يك مدّ طعام (واجب) است.

و اگر تمام ناخن‌هاى يكى از آن‌ها (مثلًا دست) را در يك يا دو نشست و تمام ناخن‌هاى ديگرى (مثلًا پا) را در يك يا دو نشست ديگر بگيرد بر او دو گوسفند (واجب) است. و اگر تمام ناخن‌هاى دستش را در نشست‌هاى متعددى بگيرد بر او يك گوسفند (واجب) است؛ و همچنين است در گرفتن ناخن پا.

مسأله 43- اگر ناخن‌هاى دست يا پايش كمتر از ده باشد و همه را بگيرد (كفّاره) براى هر ناخن يك مدّ طعام است و احتياط (مستحب) قربانى نمودن يك گوسفند است. و اگر بيشتر از ده ناخن باشد و همه را بگيرد بر عهده او يك گوسفند است. و بنابر احتياط (واجب) همچنين است اگر تمام ناخن‌هاى اصلى‌اش را بگيرد. و اگر بعضى از ناخن‌هاى اصلى و بعضى از ناخن‌هاى زيادى را بگيرد (كفّاره) هر يك از ناخن‌هاى اصلى يك مدّ طعام است و اولى و احوط آن است كه براى هر يك از ناخن‌هاى زيادى (هم) يك مدّ طعام كفّاره بدهد.

مسأله 44- اگر به گرفتن تمام ناخن‌هايش يا بعضى از آن‌ها ناچار گردد، گرفتن آن جايز است و احتياطاً كفّاره را به نحوى كه ذكر شد ادا نمايد.

بيست و دوم: كندن دندان است‌

و لو اينكه خون نيايد؛ بنابر احتياط (واجب) و كفّاره‌اش بنابر احتياط (واجب) يك گوسفند است.

بيست و سوم: كندن درخت و گياهى كه در حرم روييده‌اند و بريدن آن‌ها؛

و مواردى از آن استثنا شده است اول: آنچه كه در خانه و منزلش بعد از آن‌كه خانه و منزل او گرديده، برويد، كه اگر خودش آن‌ها را كاشته باشد كندن و بريدن آن‌ها جايز است. و اگر خودش درخت را نكاشته باشد احتياط (مستحب) ترك آن است؛ اگر چه اقوى جواز است. و اگر گياه را خودش نكاشته باشد احتياط را ترك نكند (و آن را نكند و قطع نكند). و اگر خانه‌اى بخرد كه در آن درخت و گياه باشد، قطع آن‌ها جايز نيست. مورد دوم: درخت ميوه‌ها و