جماع موجب بطلان آن مى‌شود- بنابر آنچه كه گذشت- به واسطه استمناء هم باطل شود.

پنجم: عطريات با همه اقسامش حتى كافور،

به طور رنگ‌آميزى و ماليدن و بخور دادن؛ بر بدن باشد يا لباسش. و پوشيدن چيزى كه بوى عطر دارد جايز نيست. و خوردن چيزى كه بوى خوش دارد مانند زعفران جايز نيست، و اقوى آن است كه زنجبيل و دارچين حرام نيست و احتياط (مستحب) اجتناب است.

مسأله 10- واجب است كه از رياحين يعنى هر گياهى كه داراى بوى خوش است اجتناب شود، مگر بعضى از انواع آن‌ها كه صحرايى است مانند «خزامى»- كه بنابر آنچه كه گفته شده گياهى است كه گلش از خوشبوترين گل‌ها است- و «قيصوم» و «شيح» و «اذخر». و از عطريات، «خلوق كعبه» استثنا شده است و خلوق نزد ما ناشناخته است، پس احتياط (واجب) آن است كه از بوى خوشى كه در كعبه به كار رفته اجتناب شود.

مسأله 11- اجتناب از ميوه‌هاى خوشبو مانند سيب و ترنج از نظر خوردن و بوييدن، لازم نيست، اگر چه احتياط (مستحب) آن است كه بوييدنش را ترك كند.

مسأله 12- استشمام عطرى كه در بازار عطرفروش‌ها بين صفا و مروه است استثنا شده است، پس استشمام آن جايز است.

مسأله 13- اگر به پوشيدن يا خوردن يا آشاميدن چيزى كه داراى عطر است ناچار گردد، واجب است كه بينى‌اش را بگيرد. و گرفتن بينى از بوى بد جايز نيست، ولى مى‌تواند كه از آن فرار كند و دور شود.

مسأله 14- خريدوفروش عطريات و نگاه به آن‌ها اشكالى ندارد، ليكن اجتناب از بوييدن آن‌ها واجب است.

مسأله 15- كفّاره استعمال عطريات بنابر احتياط (واجب) يك گوسفند است. و اگر استعمال عطريات را تكرار كند، چنانچه بين دو مرتبه استعمال نمودن، كفّاره را ادا كرده است، كفّاره تكرار مى‌شود و در غير اين صورت، چنانچه اين تكرار در اوقات مختلف بوده است احتياط (واجب) دادن كفّاره است و چنانچه در يك وقت تكرار شده باشد بعيد نيست كه يك كفّاره كفايت كند.