امكان به سمت بيرون حرم برگردد. و همچنين است حال، اگر احرام را به خاطر فراموشى يا ندانستن حكم يا موضوع ترك كرده باشد. و همچنين است حال، اگر قصد انجام مناسك و وارد شدن به مكه را نداشته باشد و از ميقات بگذرد سپس تصميم به آن بگيرد، پس اين شخص به تفصيلى كه گذشت، بايد به ميقات برگردد. و اگر احرام را فراموش كند و تا آخر اعمال عمره يادش نيايد و نتواند كه جبران نمايد احتياط (مستحب) آن است كه عمره‌اش باطل است اگر چه صحت آن بعيد نيست و اگر تا آخر اعمال حج يادش نيامد عمره و حجش صحيح است.

گفتارى درباره كيفيت احرام‌

واجبات وقت محرم شدن سه (چيز) است:

اول: قصد است‌

نه به معناى قصد احرام، بلكه به معناى قصد يكى از عبادت‌ها (حج يا عمره)، پس وقتى مثلًا قصد عمره نمايد و تلبيه بگويد محرم مى‌شود و احكام احرام بر او مترتب مى‌شود، و اما قصد احرام ممكن نيست كه عنوان احرام را تحقق بخشد، بنا بر اين اگر قصد يكى از عبادت‌ها را ننمايد احرامش متحقق نمى‌شود؛ چه از روى عمد باشد يا اشتباه يا ندانستن. و عبادتش (حج يا عمره‌اش) هم در صورتى كه عمداً ترك نموده باشد باطل مى‌شود. و اما در صورت اشتباه و ندانستن باطل نمى‌شود و در صورت امكان بر او واجب است كه از ميقات، تجديد احرام نمايد، وگرنه از هرجا كه ممكن است؛ بنابر تفصيلى كه گذشت.

مسأله 1- در نيّت، تقرب و خلوص لازم است مثل بقيه عبادت‌ها، پس با نبود آن‌ها يا نبود يكى از آن‌ها احرامش باطل است. و واجب است كه نيّت مقارن شروع در احرام باشد، پس اگر در اثناى آن باشد كفايت نمى‌كند، بنا بر اين اگر آن را ترك نمايد تجديدش واجب است.

مسأله 2- در نيّت لازم است آنچه را قصد انجامش را دارد معيّن كند، كه حج است يا عمره و اينكه حج تمتع است يا قران يا افراد، و اينكه براى خودش است يا براى ديگرى، و اينكه حجة الإسلام است يا حج نذرى يا مستحبى، پس اگر بدون آن‌كه مشخص كند،