كتاب حجّ‌

حجّ از اركان دين است و ترك آن از گناهان كبيره است و حج بر هر كسى كه داراى شرايط آينده باشد، واجب است.

مسأله 1- حج در اصل شرع مقدّس در طول عمر جز يك مرتبه واجب نيست، و وجوب آن با تحقّق شرايطش فورى است؛ به اين معنى كه در همان سال اول استطاعت بايد به آن اقدام نمايد و تأخير آن جايز نيست و اگر در آن سال، آن را ترك نمود بايد در سال دوم استطاعت بياورد، و به همين منوال.

مسأله 2- بعد از پيدا شدن استطاعت، اگر چنانچه رسيدن به حج بر مقدماتى از قبيل مسافرت و فراهم نمودن اسباب آن متوقف باشد، تحصيل آن‌ها به صورتى كه در همان سال به حج برسد، واجب است. و اگر چنانچه رفقاى سفر (كاروان‌ها) متعدد باشند و توانايى طى راه را به طورى كه با هر كدام از آن‌ها باشد به حج برسد، داشته باشد در انتخاب هر يك از آن‌ها مخيّر است، و بهتر آن است كاروانى را انتخاب نمايد كه از جهت سلامت و رسيدنش به حج مطمئن‌تر باشد، و اگر تنها يك كاروان يافت شود و براى شخص هيچ محذورى در رفتن با آنان نباشد، تأخير انداختن جايز نيست، مگر اينكه اطمينان داشته باشد كه كاروان ديگرى پيدا مى‌شود.

مسأله 3- در مسأله قبل، اگر با كاروان اول در صورتى كه كاروان‌ها متعدد بودند راهى نشد و يا در صورتى كه فقط يك كاروان بود و با آن نرفت و به خاطر همين تأخير انداختن، رفتن به حج ممكن نشد و يا آن‌كه به حج نرسيد، وجوب حج بر او استقرار پيدا مى‌كند؛