است و نماز و غير آن با آن وضو جايز است. و اگر بعد از چند سبب مختلف وضو، يك وضو بگيرد، هر چند همه آن‌ها را قصد نكرده باشد، كافى است، بلكه اگر رفع يك حدث معيّن را قصد كند، وضو صحيح است و همه آن‌ها را برطرف مى‌كند، اما اگر قصد خود را مقيّد به يكى كند به طورى كه نيّتش اين باشد كه ساير حدث‌ها رفع نشود در صحت وضو اشكال است.

نواقض و موجبات وضو

مسأله 1- حدث‌هايى كه وضو را باطل كرده و موجب وضو مى‌شوند، چند چيز است:

اول و دوم: بيرون آمدن بول و آنچه در حكم آن است مانند رطوبت مشتبهى كه قبل از استبراء بيرون مى‌آيد و بيرون آمدن غائط از مخرج طبيعى يا از غير آن، چه مخرج طبيعى مسدود باشد چه نباشد، غائط زياد باشد يا كم، اگر چه همراه كرم يا مثلًا هسته‌اى خارج شود. سوم: بيرون آمدن باد از دُبر اگر از معده يا روده‌ها باشد چه صدا و بو داشته باشد، چه نداشته باشد، ولى بادى كه از قُبل زن خارج مى‌شود و بادى كه از معده و يا روده‌ها نباشد (هرچند از دبر خارج شود) مثل اينكه بادى از بيرون داخل شده سپس خارج گردد، وضو را باطل نمى‌كند. چهارم: خوابى كه بر حس بينايى و شنوايى چيره شود. پنجم: هر چيزى كه عقل را از بين ببرد مانند ديوانگى، بيهوشى، مستى و مانند اين‌ها. ششم: استحاضه قليله و متوسطه، بلكه بنابر احتياط (واجب) استحاضه كثيره نيز موجب وضو مى‌شود، هرچند استحاضه كثيره و متوسطه موجب غسل هم مى‌باشد.

مسأله 2- اگر آب اماله (تنقيه) بيرون آيد و چيزى از غائط با آن نباشد، وضو باطل نمى‌شود و همچنين است اگر در بيرون آمدن چيزى از غائط با آب اماله شك كند. و همين طور اگر كرم يا هسته‌اى كه آلوده به غائط نيست بيرون آيد وضو باطل نمى‌شود.

مسأله 3- اگر براى مسلوس و مبطون زمانى كه بتوانند طهارت و نماز را و لو با اكتفا به اقل واجبات آن انجام دهند پيش مى‌آيد، بايد منتظر آن زمان بمانند تا نماز را در آن وقت انجام دهند. و اگر چنين زمانى نباشد، دو صورت دارد: اول اينكه خارج شدن حدث در