روزه كفّاره‌

روزه كفّاره بر چند قسم است: از آن جمله: روزه كفّاره‌اى است كه با آن چيز ديگرى هم واجب است، و آن كفّاره قتل عمدى است كه در آن هر سه نوع كفّاره (بنده آزاد كردن، شصت روز روزه گرفتن و شصت فقير اطعام كردن) واجب است. و همچنين است بنابر احتياط (واجب) كفّاره باطل كردن روزه با كار حرام در ماه رمضان.

و از آن جمله: روزه كفّاره‌اى است كه پس از عجز از غير روزه واجب مى‌شود، و آن عبارت است از كفّاره ظِهار و كفّاره قتل خطايى، زيرا در اين دو مورد، بعد از آن‌كه نتواند بنده آزاد كند، روزه واجب مى‌شود. و كفّاره افطار قضاى ماه رمضان كه بعد از عجز از اطعام روزه واجب است. و كفّاره يمين (قسم) و آن عبارت از يك بنده آزاد كردن يا ده فقير سير نمودن يا پوشاندن است و اگر هيچ كدام را نتوانست، بايد سه روز روزه بگيرد. و كفّاره اينكه زن صورت خود را در مصيبت بخراشد به طورى كه خون بيرون آيد و يا موى سر خود را در مصيبت بكَند و كفّاره اينكه مرد جامه خود را در مصيبت زن يا فرزند خود بِدَرد كه كفّاره اين دو مثل كفّاره يمين است. و كفّاره كوچ كردن عمدى قبل از غروب از عرفات كه بعد از آن‌كه نتواند شترى قربانى كند، بايد هجده روز روزه بگيرد. و كفّاره اينكه شخص محرم شترمرغ را صيد كند كه كفّاره آن يك شتر است و اگر نتواند، پول آن را طعام تهيّه مى‌كند و به شصت فقير صدقه مى‌دهد، به هر كدام بنابر اقوى يك مد، و احتياط (مستحب) آن است كه به هر كدام دو مدّ بپردازد و اگر از شصت نفر زياد آمد به همان شصت نفر اكتفا مى‌كند و اگر از شصت نفر كم آيد، اتمام آن واجب نيست و البته احتياط به دو مدّ در جايى است كه دادن دو مدّ باعث نشود كه از شصت نفر كم بيايد وگرنه بايد به يك مدّ اكتفا نموده و شصت نفر را تكميل كند. و اگر از صدقه دادن عاجز باشد، بنابر احتياط واجب براى هر مدّ يك روز و تا شصت روز روزه بگيرد و اين نهايت كفّاره شترمرغ است (كه از شصت روز روزه بيشتر نمى‌شود) و اگر از اين هم عاجز باشد هيجده روز روزه بگيرد. و كفّاره اينكه مُحرم گاو وحشى را صيد كند كه كفّاره آن يك گاو است و اگر از آن عاجز باشد، پول آن را طعام تهيّه مى‌كند و به سى نفر فقير صدقه مى‌دهد؛ به هر