شرايط وضو

مسأله 1- شرايط وضو چند چيز است:

از جمله: پاك بودن، مطلق بودن و مباح بودن آب و پاك بودن محلى كه شسته و يا مسح مى‌شود، و برطرف كردن مانع از محل شستن و مسح.

و احتياط (مستحب) آن است كه مكان وضو- يعنى فضايى كه شستن و مسح در آن انجام مى‌شود- مباح باشد (غصبى نباشد) و همچنين است مباح بودن محل ريزش آب وضو، در صورتى كه ريختن آب در آن از نظر عرف تصرف در محل مغصوب شمرده شده و يا جزء اخير علت تامه تصرف محسوب شود و اگر عرفاً تصرف و يا جزء اخير علت تامه تصرف محسوب نشود بنابر اقوى وضو باطل نمى‌شود. بلكه اگر چه محسوب هم شود باطل نبودن وضو در اين مورد و در مكان غصبى خالى از قوت نيست. و همچنين مباح بودن ظرف آب وضو اگر منحصر در آب موجود در ظرف غصبى باشد، شرط است، بلكه در صورت منحصر نبودن هم اگر وضو ارتماسى باشد- نه آن‌كه آب را از ظرف بردارد- مباح بودن آن شرط است. و همچنين از شرايط وضو نبودن مانع از استعمال آب است، مانند ترس از بيمار شدن يا تشنه شدن خود يا نفس محترمه و مانند اين‌ها از چيزهايى كه با بودن آن‌ها بايد تيمّم كرد، پس اگر وضو بگيرد در حالى كه مانع وجود دارد باطل است.

مسأله 2- آبى كه نجس بودنش مشتبه باشد- در شبهه محصوره- مانند آب نجس است در اينكه وضو گرفتن با آن جايز نيست. پس اگر آب، منحصر در دو آب مشتبه باشد، بايد براى نماز تيمّم كند؛ هرچند كه بتواند با يكى از آن‌ها وضو گرفته نماز بخواند و سپس مواضع وضو را با ديگرى تطهير كرده و وضو بگيرد و نمازش را اعاده نمايد.

مسأله 3- در صورتى كه جز آبى كه مضاف و مطلق بودن آن مشكوك است آب ديگرى نزد او نباشد، پس اگر قبلًا اين آب مشكوك، مطلق بوده با آن وضو مى‌گيرد، و اگر قبلًا مضاف بوده است تيمّم مى‌نمايد، و اگر حالت قبلى مشكوك را نداند بايد احتياط كرده هم وضو بگيرد و هم تيمّم نمايد.