(مستحب) آن است كه پشت به قبله نمايد. و اگر ناچار شود كه يا عورت خود را از ناظر محترم نپوشاند و يا رو به قبله و يا پشت به قبله قرار بگيرد بايد پوشاندن عورت را اختيار كند. و اگر قبله بين چند طرف مشتبه باشد و نتواند در اين باره تحقيق كند و تأخير در تخلى تا معلوم شدن طرف قبله مشكل باشد به هر طرف مى‌تواند تخلى كند، ولى اگر ظن برايش حاصل شود بعيد نيست كه عمل بر طبق آن لازم باشد.

احكام استنجاء

مسأله 1- بنابر احتياط مخرج بول را با آب دو مرتبه بايد شست، ولى براى مرد به شرط اينكه از مخرج طبيعى خارج شود بنابر اقوى يك مرتبه شستن كافى است، و افضل آن است كه سه مرتبه شسته شود. و شستن مخرج بول با غير آب مجزى نيست، ولى مخرج غائط را هم مى‌تواند با آب بشويد وهم مى‌تواند با چيزى كه نجاست را برطرف كند مانند سنگ و كلوخ و پارچه و غير اين‌ها مسح كند (به مخرج غائط بكشد) و البته شستن با آب افضل است و جمع بين مسح كردن مخرج با اين اشياء و شستن آن بهتر است. و در شستن (مخرج غائط) تعدد لازم نيست، بلكه همين قدر كه مخرج تميز شود كفايت مى‌كند و بلكه ظاهراً در مسح به سنگ و مانند آن نيز تعدد لازم نيست ولى احتياط (مستحب) آن است كه با اشياء نامبرده سه بار مسح كند (بكشد) هرچند كه مخرج با كمتر از آن از نجاست تميز شود و در صورتى كه با سه بار مسح تميز نشود بايد آن قدر مسح كند تا تميز شود. و چيزى را كه به مخرج مى‌كشد بايد پاك باشد پس مسح با چيز نجس و يا متنجس قبل از آن‌كه تطهير شود كفايت نمى‌كند. و نيز بايد آن چيز، رطوبت سرايت‌كننده نداشته باشد، پس مسح با گل يا پارچه تر كافى نيست، اما نَم كه سرايت نمى‌كند ضرر ندارد.

مسأله 2- در شستن مخرج با آب بايد عين نجاست و آثار آن از بين برود- منظور از آثار نجاست، ذرات كوچكى است كه ديده نمى‌شود- ولى در مسح از بين بردن عين نجاست كافى است و باقى ماندن آثار نجاست ضرر ندارد.

مسأله 3- در استنجاء از غائط وقتى به مسح اكتفا مى‌شود كه غائط بيش از حد معمول اطراف مخرج را آلوده نكرده باشد به طورى كه صدق استنجاء نكند و همچنين نجاستى از