مسأله 23- آبى كه در وضو به كار رفته بدون اشكال پاك و پاك‌كننده از حدث و خبث است. چنان كه آبى كه در رفع حدث اكبر (غسل جنابت و مانند آن) به كار رفته پاك و پاك كننده خبث است و بلكه بنابر اقوى برطرف كننده حدث نيز مى‌باشد.

مسأله 24- آبى كه براى برطرف كردن خبث استعمال شده، كه به آن غساله گفته مى‌شود مطلقا نجس است.

مسأله 25- آب استنجاء- خواه از بول يا غائط- پاك است، در صورتى كه هيچ‌يك از اوصاف سه‌گانه آن تغيير نكرده باشد و در آن ذراتى از غائط كه قابل تشخيص است نباشد و بول و يا غائط بيش از مقدار معمول اطراف محل خروج را آلوده نكرده باشد، به طورى كه به آن استنجاء نگويند و نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد. و از قبيل نجاست خارج است، بيرون آمدن نجاست ديگرى مثل خون با بول يا با غائط حتى بنابر احتياط (واجب) اگر آنچه بيرون آمده طورى باشد كه جزء بول يا غائط محسوب شود.

مسأله 26- در پاك بودن آب استنجاء، رسيدن آب به مخرج قبل از رسيدن دست به آن شرط نيست گرچه احتياط (مستحب) رعايت آن است.

مسأله 27- اگر نجس، بين چند چيز محدود، مشتبه باشد، مثل اينكه در ميان ده ظرف يكى از آن‌ها نجس باشد (و معلوم نباشد كه كدام‌يك نجس است) بايد از همه آن‌ها اجتناب شود و هرگاه چيزى با يكى از آن‌ها ملاقات كند كه حالت سابقه آن نجاست باشد بنابر احتياط (واجب)- اگر اقوى نباشد- آنچه ملاقات كرده است محكوم به نجاست است و اگر حالت سابقه آن، نجاست نباشد در آن تفصيل است.

مسأله 28- اگر يكى از دو ظرف مشتبه (كه مسلماً يكى از آن دو نجس است) بريزد واجب است از آن ظرف ديگر اجتناب شود.

احكام تخلى (بول و غائط كردن)

مسأله 1- در حال تخلى- مانند ساير حالات- پوشاندن عورت از ناظر محترم؛ چه مرد باشد يا زن، حتى ديوانه و طفلى كه مميّزند، واجب است. چنان كه نگاه كردن به عورت‌