- حتى جواب سلام كسى كه سلامش بعد از سلام ديگرى بوده- واجب مى‌باشد. و اگر قضيه به عكس شود به اين ترتيب كه هر دو به گمان اينكه ديگرى به او سلام كرده، به عنوان جواب سلام، سلام كند، جواب دادن بر هيچ كدام از آن دو واجب نيست. و اگر شخصى به گمان اينكه ديگرى به او سلام كرده در حالى كه چنين سلامى ننموده است جواب سلام بگويد و شخصى كه به او سلام شده متوجّه اشتباه سلام‌كننده شود، بنابر اقوى جواب سلام واجب نيست، گرچه موافق احتياط است، بلكه در تمام اين صور، احتياط كردن (و جواب دادن) خوب است.

پنجم (از مبطلات نماز): قهقهه است،

و لو اينكه اضطرارى (بدون اختيار) باشد. البته قهقهه سهوى اشكالى ندارد، همچنان كه تبسّم اگر چه عمدى باشد، بى‌اشكال است. و قهقهه عبارت از خنده‌اى است كه داراى صدا و ترجيع (زير و بم) باشد، و خنده‌اى كه فقط مشتمل بر صدا باشد، بنابر احتياط (واجب) از نظر حكم، ملحق به قهقهه مى‌باشد، و اگر خنده به صورت فرض و تقدير داراى صدا يا هم داراى صدا و هم داراى ترجيع بود (يعنى اگر از آن جلوگيرى نكند اين خصوصيات را خواهد داشت)، مثل كسى كه نگذارد كه خنده‌اش آشكار شود ولى درونش از خنده پر باشد و صورتش سرخ گردد و مثلًا بدنش به لرزه بيفتد، چنين خنده‌اى نماز را باطل نمى‌كند، مگر آن‌كه طورى شود كه صورت نماز از بين برود.

ششم: با صدا گريه كردن از روى عمد به خاطر از دست دادن چيزهاى دنيوى،

بر خلاف آن گريه‌اى كه سهواً (به دليل آن‌كه از نمازش غافل شده است) انجام گيرد و يا به خاطر امر اخروى و يا به خاطر درخواست چيز دنيوى از خداوند متعال، مخصوصاً اگر شرعاً رجحان داشته باشد انجام شود، كه چنين گريه‌اى نماز را باطل نمى‌كند. اما گريه‌اى كه داراى صدا نيست، پس احتياط (مستحب) در مورد آن اين است كه نماز را (بعد از تمام كردن) از نو بخواند؛ هر چند باعث بطلان نماز نبودن چنين گريه‌اى خالى از قوّت نيست.

و كسى كه گريه باطل كننده نماز بر او غلبه كند و بى‌اختيار گريه كند، احتياط (واجب) آن است كه نمازش را از نو بخواند، بلكه وجوب آن (و باطل شدن نماز) خالى از قوّت نيست. و در اينكه گريه بر سيد الشهداء «ارواحنا فداه» جايز باشد، تأمل و اشكال است.